κεφάλαιο 42

17 3 2
                                    

Μάρκος.

Είμαι τόσο αγχωμένος, θέλω να κάνω τα πάντα σωστά χωρίς να με καταλάβει. Τώρα πρέπει να το πω στον αδερφό της, ξέρω ότι θα χαρεί όμως δεν παύει να αιωρείται μια μικρή πιθανότητα να μη με θέλει δίπλα στην αδερφή του.

-Ελα ρε ήρθα τι λέει;

-Θάνο θέλω να σου πω κάτι σημαντικό. Κάθισε σε παρακαλώ. «Του λέω ενώ προσπαθώ να φανώ ήρεμος»

-Τι έγινε ρε με τρομάζεις, έχεις ασπρίσει. Έπαθε κάτι η αδερφή μου;

-Ε όχι ρε χτύπα ξύλο. Απλά θέλω να σου πω… ε να.. θέλω.

- Ναι «με ρωτάει τραβώντας τη λέξη»

-Θέλω να την παντρευτώ όμως δεν ξέρω πως θα το πάρει. «Του λέω με μια ανάσα και περιμένω την αντίδραση του».

-Επιτέλους ρε είστε φτιαγμένοι να είσαστε μαζί. Επίσης δε θα μπορούσε να βρει κάποιον καλύτερο από εσένα. Πες μου που βοηθάω;

-Ε να καλύτερα να συνενωθείς με τη Σοφία για αυτά.

-Έγινε. Απλά να σου υπενθυμίσω ότι η αδερφή μου είναι παράξενη οπότε πρόσεχε πως θα της το πεις.

-Άρα είσαι μαζί μου;

-Η μικρή μου αδερφή δε θα μπορούσε να είναι με κανένα άλλον ευτυχισμένη.

   Επιτέλους η μέρα έχει φτάσει τα πάντα έχουν κανονιστεί χάρης στη Σόφια και τους υπόλοιπους. Όμως ομολογώ πως  είμαι κάπως νευρικός, δε το πιστεύω ότι θα της ζητήσω να γίνει γυναίκα μου «Άραγε θα της αρέσει;  Η μήπως θα φύγει τρέχοντας;» «Από την άλλη βιάζομαι;» « Ίσως πρέπει να περιμένω»  και αν δε θέλει;.

-Αγάπη μου όλα καλά; Τι σκέφτεσαι; "Με ρωτάει με τόσο γλυκό τρόπο η Λυδία που με κάνει να ξαφνιαστω, είναι αυτή η δική μου κοπέλα;"

-Πως με είπες;  «Δεν την έχω ξανακούσει να με λέει αγάπη της και μου αρέσει. Δε παύει να με εκπλήσσει αυτή η κοπέλα.»

-Εε τίποτα τίποτα απλά αναρωτιόμουν τι σκέφτεσαι. «Μου απαντάει με πρόσωπο κατακόκκινο από ντροπή»

-Είσαι έτοιμη;
«Τη ρωτάω ενώ την βλέπω από πάνω μέχρι κάτω. Υπέροχη ως συνήθως και καθόλου υπερβολική. Αμέσως το μυαλό μου σκέφτεται το πόσο πολύ θέλει να της βγάλει αυτό το τζιν σορτσάκι με τα σκισίματα  που φοράει αλλά βέβαια αν το κάνει πρέπει να συνεχίσει με το μαύρο τοπάκι που αγκαλιάζει τέλεια το κορμί της αναδεικνύοντας τις καμπύλες της ,τα μάτια της είναι πανέμορφα και τόσο έντονα ενώ  τα μαλλιά της είναι σε ανάλαφρες μπούκλες που όταν κινείται μπορείς να διακρίνεις και κάτι μικρά κόκκινα σκουλαρίκια. Πλησιάζω περισσότερο κοντά της και εισπνέω το άρωμα της σοκολάτα και κάτι που είναι μόνο δικό της, θέλω τόσο πολύ να τη νιώσω όμως πρέπει να συγκρατηθώ και να πάμε στο μέρος μας κοντά στη θάλασσα. Πρέπει να γίνουν όλα σωστά «Αργότερα» σκέφτομαι και ένα πονηρό χαμόγελο χαράσσεται στα χείλη μου.»

-Πανέτοιμη όμως μπορείς να μου πεις γιατί με βλέπεις έτσι; « Με ρωτάει ενώ μου χαρίζει ένα ανάλαφρο φιλί στα χείλη.»

-Πως σε βλέπω; « Τη ρωτάω ενώ το χαμόγελο γίνεται ακόμα πιο πλατύ»

-Σα να θέλεις να με φας.

-Που ξέρεις μπορεί και να θέλω «της λέω παιχνιδιάρικα» Όμως θα πρέπει να περιμένεις λίγο ακόμα για να το μάθεις. Τι λές πάμε;

-Βέβαια.

Take my soul and fix meWo Geschichten leben. Entdecke jetzt