Take my soul and fix me

κεφάλαιο 39

Μάρκος
  

  Έχουν περάσει δύο μέρες από τη τελευταία φορά που μιλήσαμε και τη σκέφτομαι όλο και πιο πολύ. «Άραγε να είναι καλά;» «πως να περνάει;», Το αποφάσισα θα της τηλεφωνήσω και ας έχω προθεσμία μέχρι το βράδυ για να τελειώσω τη δουλειά μου, νιώθω ότι άμα δε μιλήσουμε δε θα μπορώ να κάνω τίποτα. Αμέσως βγάζω το κινητό και της στέλνω μήνυμα να δω αν είναι καλά, περιμένω λίγο αλλά τίποτα απάντηση καμία, έτσι αποφασίζω να την πάρω τηλέφωνο όμως βγαίνει κατεύθυναν ο τηλεφωνητής. «Κάτι έγινε και δεν είναι καλό».

-Μάρκο σε ποιόν μιλάς; «Με ρωτάει αφηρημένα η Ελευθερία»

-Εεε «την κοιτάω σαν χαζός όταν συνειδητοποιώ ότι είπα δυνατά τη σκέψη μου.» Σε κανένα μόνος μου.

-Ίσως πρέπει να πάρεις τη Λυδία τηλέφωνο για να σου δώσει δύναμη. «Μου λέει κλείνοντας μου το μάτι.»

-Αυτό είναι το θέμα δε το σηκώνει και ανησυχώ.

-Κατάλαβα. Άκου τι θα κάνουμε θα περιμένεις μέχρι το τέλος της μέρας και αν δεν απαντήσει μέχρι τότε θα πας να τη βρεις και μη φοβάσαι για την προθεσμία ούτος συ άλλος έχεις καλύψει το 80% της δουλειάς σου και σε ευχαριστώ για αυτό. Πήγαινε τώρα να ξεκουραστείς και τα λέμε σε λίγο.

-Εεε είσαι σίγουρη για αυτό; Δε θέλω να ..

-Μάρκο σταμάτα. Χρειάζεσαι ξεκούραση και δεν ακούω κουβέντα. Πήγαινε.

    Έρχεται προς το μέρος μου και με σπρώχνει για να βγω έξω, νιώθω παράξενα σαν κάτι κακό να έγινε όμως δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, έτσι αποφασίζω να διαβάσω λίγο το ημερολόγιο της μητέρας της και να προσπαθήσω αργότερα να της ξανατηλεφωνήσω.

1/5
 
Φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ, νιώθω κάθε μέρα να χάνω περισσότερο τον έλεγχο . Το μισό αυτό δεν αντέχω άλλο. Τι κακό έχω κάνει; και τα περνάω αυτά. Σκέφτομαι να φύγω και να χαθώ από όλους και από όλα ειδικά από τον Νικο δε νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι η σωστή επιλογή για εμένα. Πλέον είναι αργά πρέπει να υπομείνω το βάσανο μου μέχρι το τέλος απλά εύχομαι το καλύτερο για τα παιδιά μου.


6/5
 
Χαίρομαι που έχω τον Ντίνο και τη Στέλλα δίπλα μου, όμως και αυτοί νιώθω ότι κάτι κρύβουν.  Τώρα τελευταία τόσο ο Νίκος όσο και ο άνδρας της Στέλλας και η γυναίκα του Ντίνου φέρονται παράξενα συνέχεια βλέπω άτομα με τατουάζ αλυσίδας να τους περιτριγυρίζουν και να τους δίνουν κάτι. Δυστυχώς έκανα το λάθος και ρώτησα μια φορά για αυτά τα άτομα και το μετάνιωσα την ίδια στιγμή, είδα τον Νίκο να γίνεται σκέτο αγρίμι και έτσι έμαθα να κρατάω το στόμα μου κλειστό. Έπρεπε να περάσουν δύο εβδομάδες για να μάθω τυχαία στο νοσοκομείο ότι τα συγκεκριμένα άτομα ανήκαν σε μια συμμορία ναρκωτικών και παράνομου υλικού. Αρχίζω και φοβάμαι όχι τόσο για εμένα αλλά για τα παιδιά και κυρίως για τη Λυδία, βλέπω πως την κοιτάει και προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τη προστατέψω όσο μπορώ. 

12/5