Αφιερωμένο στη Sina_Passion_Stories ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια .
Λυδία
Βλέπω τον Μάρκο να κάθεται στο κρεβάτι μου και να προσπαθεί να αλλάξει τον επίδεσμο στο χέρι του. Στο τέλος τον ακούω να ξεφυσάει νευριασμένος και προσπαθώ να μη γελάσω.
-Τα παρατάω, δεν μπορώ."Λέει και ξεφυσάει με νεύρα"
-Το ξέρεις ότι μπορείς να ζητήσεις βοήθεια."του απαντάω με ένα χαμόγελο"
-Δε το νομίζω. Μπορώ και μόνος μου.
-Άφησε με να σε βοηθήσω."του λέω με ηρεμία."
-Είπα όχι τα καταφέρνω και μόνος μου.
-Γιατί είσαι τόσο πεισματάρης;
"Πλέον με έχει νευριάσει και δεν κάνω καμία προσπάθεια να το κρύψω "
-Δεν είμαι.
-Τότε άφησε με να σε βοηθήσω.
- Λύσε πρώτα τα δικά σου προβλήματα και άσε με εμένα."Μου απαντάει με μάτια που καίνε από θυμό"
«Αυτό ήταν το τελευταίο που περίμενα να ακούσω και πόσο μάλλον από το στόμα του. Τον κοιτάζω και τα μάτια μου πετάνε σπίθες από τα νεύρα μου, θέλω τόσο πολύ να κλάψω αλλά ακόμα περισσότερο να τον πνίξω όμως δε θα τον αφήσω να με δει έτσι πρέπει να είμαι εγώ η δυνατή τώρα και για τους δύο.»
-Άντε στο διάολο Μάρκο. Κάνε ότι θες δε με αφορά πλέον.
«Με που ξεστομίζω αυτά τα λόγια τον βλέπω να τινάζεται και να με κοιτάζει μετανιωμένος. Δεν έχω πάρει το βλέμμα μου από επάνω του και νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι. "Όχι Λυδία μη το κάνεις αυτό στον εαυτό σου". Δεν αντέχω άλλο, υπάρχουν και όρια και ο Μάρκος μόλις τα ξεπέρασε δίχως να του πω κάτι σηκώνομαι και φεύγω κοπανώντας τη πόρτα πίσω μου.»
Μάρκος
Την βλέπω να φεύγει τσαντισμένη και με το δίκιο της. Τι κάνω ο μαλάκας γιατί της το είπα αυτό; Φοβάμαι μη κάνει καμία βλακεία στον εαυτό της και έτσι πετάγομαι απότομα από το κρεβάτι για να την ακολουθήσω. Δυστυχώς αυτή μου η κίνηση κάνει τα ράμματα στον ώμο μου να ανοίξουν και ένα κάψιμο απλώνεται στο σώμα μου, το αγνοώ και τρέχω πίσω της. Στα μισά της διαδρομής τη βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου, κοκαλώνω στη θέση μου νομίζοντας πως είναι όνειρο δεν μου αξίζει να την έχω δίπλα μου. Είμαι έτοιμος να φύγω όμως ακούω το όνομα μου και νιώθω ένα τσούξιμο στο μάγουλο ομολογώ πως μου άξιζε. Τη βλέπω θολά μέσα από τα υγρά μου μάτια και νιώθω κάτι στο χέρι μου, μόλις τελειώνει με την πληγή με κλείνει στην αγκαλιά της με τόση δύναμη που νομίζω ότι θα σκάσω.
VOUS LISEZ
Take my soul and fix me
Aléatoire«Αντίο . Είναι η μόνη λέξη που μπορώ να πω τώρα. Το ήξερα ότι η χαρά μου δεν θα κρατήσει πολύ σαν να είμαι καταραμένη. Μάρκο ειλικρινά πρέπει να φύγω, δε θα με σταματήσει κανείς ούτε καν εσύ.» « Σκύβω και του δίνω το πρώτο και τελευταίο φιλί μου. Με...
