Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odaya girdiğimden beridir saatler geçmişti hiçbir şey yapamıyordum. Spordan gelince yatıp uyumayı düşünüyordum oysa ama hayal ettiğim gibi olmadı. Naruto'nun odasına döneceği anı bekliyorum sadece. Odam sessizlikle doluydu. Koridordan en ufak bir ses duymak için bekliyordum. Kaç saat geçmesine rağmen hâlâ gelmemiş olması beni geriyordu. Geldiğinde de hâlâ gülümsüyor olur muydu?
Saçlarımı karıştırdım gergince. Daha fazla burada beklemek istemiyordum. Yerimden kalkarak odadan çıktım. Tam karşı kapıya ilerleyerek odasına girdim. O yokken bomboş ve renksiz görünüyordu. Küçük çocuk gibi nereye girse orayı canlandıran biriydi.
Yatağına uzanıp bacaklarımı karnıma çektim. Yastığı onun tatlı kokusuyla kaplıydı. Neden bir anda değere binmişti bilmiyordum. Sadece şu an canı yakılıyordu ve bunu düşünmek bile beni rahatsız ediyordu.
🍜
Gözlerimi araladığımda birinin kafasını göğsüme gömdüğünü gördüm. Yeni yeni açılan algılarım sayesinde fark edebilmiştim. Naruto tam yanıma uzanmış bacaklarını kendine çekmiş minik bir beden hâlinde yüzünü tişörtüme gömmüştü.
Ne ara uyuyakaldığımı bilmiyordum bile. O bu şekilde yatarken ne yapacağımı bilemez bir halde bakındım. Uyandığımı anlamış olacak ki yorgun sesini duydum.
"Biraz... Böyle yatsam sorun olur mu?"
Boğuk boğuk gelen kelimeleri anladığımda tepkisizce çenemi kafasının üstüne koydum. Bir süre öyle bekledik. Bedeninin fazla soğuk olduğunu hissettim. Pikeyi biraz daha üzerine çekerek kolumu ona sardım.
"Naruto, üşüyor musun? Odamdaki pikeyi almaya gidebilirim"
Kalkmaya yelteneceğim sırada beni tutup geri aynı şekilde yatırdı. Dakikalar sonunda ilk kez yüzünü bana göstererek hafifçe gülümsedi.
"Gitme lütfen"
Gözlerindeki yorgunluğa lanet ettim.
Ne olduğunu bilmeden sadece burada durabiliyordum. Başka bir şey elimden gelmiyordu. Rahatlaması için sakince gülümsedim.
"Gitmiyorum uyumaya çalış"
Kafasını tekrardan eski yerine koyduktan sonra uzun bir süre titremeye devam etti. Oda oldukça sıcak olmasına rağmen titremesi kesilmiyordu. Yapabildiğim tek şey ona sarılıp ısıtmaya çalışmaktı.
Onunla bu şekilde ilgileneceğimi asla düşünmezdim. Yinede yorgun bir bebek gibi bana sokulmuşken onu itemeyeceğimi biliyordum.
🍜
Sessizce uyuyan bedenin yanından kalktım. Odadan çıkmak için yavaşça hareketlendim. Yarım saatin sonunda titremeleri kesilmişti. Çok geçmeden uykuya da dalınca ondan ayrıldım. Bugün bedeni ne eziyet görmüştü hiçbir fikrim yoktu ama onu çok yorduğu kesindi.
Kısa bir bakış attıktan sonra odasından ayrıldım. Kendi odama gitmek yerine üst kata çıkan merdivenlere yöneldim. Yönetim bloğuna doğru yol aldım.
