"Düşlerin olmasa uykum neye yarar Naruto?"
🍜
Sasuke, Naruto'ya verdiği sözü tutmuş köye ulaşmıştı. Elinde sıkıca tuttuğu kamerasıyla yürüyordu köyde. Herkes çok sıcak kanlı görünüyordu göze. Aynı onun gibiydi burası.
Kokusu bile farklıydı bu şehrin.
Güvenliydi, zararsızdı.
Kısa bir süre sonra birilerine sora sora buldu aradığı yeri.
Lezzetli olduğunu her halinden belli eden kokuyu aldı. Naruto'nun en sevdiği yerdi burası.
Burukça gülümsedi Sasuke. Tepeden sarkan örtüyü kaldırarak ufacık mekana girdi. Taburelerden birine çıktığı sırada orta yaşlı sevecen bir adam belirdi tezgahta.
"Ramen?"
Gülümseyen adama karşı Sasuke başını sallayarak onayladı.
Adam arkası dönük erişteyi pişirirken bir yandan da konuşmaya başladı.
"Buralardan değilsin hangi rüzgar attı seni genç oğlan?"
Sasuke elindeki kamerayla oynarken adamı izliyordu.
"Benim için önemli birisi var... O önerdi sizi. Yiyip gideceğim"
Kocaman gülümsemesiyle gözleri kısılan adam mutlulukla başını salladı. Bir yandan hazırlamaya devam ediyordu.
"Ne yaptı da senin için önemli oldu o şanslı kişi?"
Sasuke bir süre düşündü. Verecek cevaplar kafasında dolanırken ramen kasesi çoktan önüne gelmişti. Vereceği cevabı bir kenara bırakıp yemeğe başladı.
Kısa süre içinde bitirmişti. Gerçekten çok güzel olduğunu düşündü. Naruto hiç abartmamıştı.
Adama teşekkür ettikten sonra dükkandan ayrıldı genç çocuk.
O gözden kaybolduktan sonra etrafı toplamaya başladığında adamın dikkatini bir kağıt çekti.
Masaya bir not bırakılmıştı.
Gülümsemeyi kesmeden kağıdı eline alıp okudu ramenci.
"Herkesin dışladığı o çocuğa elini uzattı"
🍜
Ramenci, o çocuğu ve bu sözünü asla unutmadı.
Ve bir gün...
Başka bir evrenin başka bir zamanında, herkes tarafından dışlanan o çocuğa elini uzattı.
Bu sayede...
Uzumaki Naruto'nun hikayesi başlamış oldu.
⚘
Bazı sevgiler kutsaldır.
Tanrı'nın bile ayırmaya kıyamacağı kadar kutsal.
Onlar bilmese bile
Ruhları her daim başka zamanlarda birbirlerini bulur..."Uzakta olmasan adımlarım neye yarar Sasuke?"
Son.
Okuduğunuz için teşekkür ederim⚘