Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölümü müzik eşliğinde okumanızı tavsiye ederim...
Adam evden çıkıp gideli bir saatten fazla olmuştu. Çoktan dönmesi gerekiyordu ancak ortada yoktu. Parayı alıp gitmiş olabilirdi. Bunun bir önemi yoktu ancak eğer dönerse aracıyla bizi Naruto'nun köyüne götürmesini isteyebilirdim.
Düşünceli bir şekilde gözlerimi evde dolandırdım. Adam gittikten sonra Naruto'ya yemek yedirmiştim. En azından karnı toktu. Bunu bilmek bile iyiydi.
Aşağıdan yüzüme uzanan el yanağıma dokunduğunda bakışlarımı ona indirdim. Mavileri yüzümde geziyordu.
"Bekleme Sasuke, gelmeyecek."
Kafamı iki yana salladım kabullenmeyecektik.
"Hayır. Gelir eminim."
Yorgunca gülümsedi.
"Geç kalacak o zaman..."
Zar zor çıkan sesini duyduğumda ifademi korumaya çalışarak dişlerimi sıktım. Ne demeye çalıştığını anlamıştım.
"Şimdi olmaz lütfen Sadece biraz daha beklemeliyiz"
Canımın hiç bu kadar fazla acıyabileceğini düşünmemiştim. Hemde hiç.
"Bana... Bana kendinden bahsetsene"
Yutkunup bir elimi saçlarına atıp okşadım. Huzurla gözlerini kapattı.
"Anlatırım elbette, sadece uyumak yok tamam mı? Gözlerini benden çekme sakın"
Vücudu acıyor olsa da güldü.
"Sana tutunacağım"
Başımla yavaşça onayladıktan sonra beni seyreden yüzüne bakarak konuşmaya başladım.
"Bildiğin gibi soylu doğdum. Ailede A sınıfı olmayan tek bebek bendim. Kardeşim, kuzenlerim herkes kusursuzdu. Lord amcam hiçbir zaman ailesine beni yakıştıramadı. Bilmiyorum belkide haklıydı C seviye bir çöpten başkası değilim. Kabullenemediler beni. Tüm akrabalarım canavarmışım gibi benden uzak duruyordu."
Biraz durup düşündüğümde Naruto başını iki yana salladı.
"Seni kabullenmek yaptığım en kolay şeydi. Haksızlık etmişler, denememişler bile..."
