Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sasuke!"
Koridorda yürürken sesin geldiği yöne doğru döndüm. Naruto yanında koluna girmiş olan doktorlar ile testten dönüyordu. Vücudunu taşıyacak hali olmasa bile sesi tam tersiymiş gibi enerjikti.
Doktorlara yapmacık bir gülümseme sunarak Naruto'yu onlardan aldım.
"Ben bırakabilirim odasına"
Doktorlar onayladığında Naruto kolunu bana atarak destek aldı. Yavaşça yürümeye başladığımızda kafasını bana çevirdi.
"Hemşirelerden birisi bana bir kamera verdi. Pek kaliteli değil ama bir şeyler kaydedebiliriz sanırım."
"Kamera mı? Ne diye sana kamera verdiler?"
Naruto bir şey saklayan çocuk masumluğuyla sırıttı.
"Yakışıklı olduğum için olabilir"
Gözlerimi devirdim.
"Yalan olduğu daha az belli olan bir cümle kur"
Dudaklarını büzerek kaşlarını çattı.
"Kırılıyorum Sasuke-kun^"
Cilveli ses tonundan iğrenerek yüzüne baktım.
"Bunu bi daha yapma..."
Gülmeye başladığında odaya girmek üzereydik ki beni durdurdu.
"Senin odana gitmek istiyorum"
"Ne? Niye"
Omuz silkti.
"Bugün başka kontrol yok senin odanda uyumama izin ver"
Yakalanırsak beni buradan atacaklarını biliyordum. Acayip riskli olduğunu da. Yinede ona hayır diyemedim. Ne ara bu kadar itaatkar olduğumu düşünüyordum kendi kendime.
Odama girdiğimizde kapıyı kapattım. Ardından zar zor ayakta duran bedenini yatağa yatırdım. Naruto'ya artık zincir bağlamıyorlardı. Çünkü kaçamayacak kadar kötü durumdaydı. Birinden destek almadan en fazla üç beş adım atabiliyordu. Ne kadar acı bir gerçek olsa da kaçma planımız için iyiydi. Onu taşıyabilirdim. Ama zincir olsaydı işler zorlaşırdı, kilidin anahtarını almak ayrı bir dert olurdu.
Günler geçtikçe daha kötü bir hâle geliyordu birkaç gün içerisinde onu buradan çıkartmak zorundaydım. Naruto yorulmuş olduğu için yatakta biraz nefesini toparlamaya çalışırken bende duşa girmek için banyoya yol aldım.
Suyu yeni açmıştım ki üstümü çıkartmaya bile fırsatım olmadan öksürük sesleri duydum. Başta kesilmesini bekledim ancak sonu gelmiyordu hızla suyu kapatıp içeri girdiğimde kalbim deli gibi hızlanmıştı.
Ağzına tuttuğu elinden damlayan kırmızı sıvıyı gördüm. Bacaklarım hareket edemiyor gibiydi. Birini çağırmalıydım. Hemşire bulmam gerekiyordu. Saniyeler içinde kendime gelerek koridora çıkmak için kapıyı açtığımda zar zor çıkan sesini duydum.
"Y...yapma yakalanırız"
Başımı ona çevirdiğimde elini olumsuz anlamda iki yana salladı.
Birkaç kez daha öksürdükten sonra derin bir nefes verip kan içindeki dudaklarını eline sildi. Sakinleşmiş gibiydi. Tedirgince yanına doğru adım attığımda gülümsedi.
"İyiyim korkma"
Nasıl korkmam öleceğim sandım.
Yatağıma gidip onun yanına uzandım. Kafamı boynuna gömdüm. Bir an için onu kaybediyorum sanmıştım. Ve gerçekten hayatımda yaşadığım en berbat saniyelerdi.
Ufak bir şeydi bu belkide ama bugün anlamıştım. Naruto'yu kaybedemezdim. Dayanamayacağımı bugün görmüştüm.
Boynunda olduğum için net bir şekilde duyduğum kalp atışlarına teşekkür ettim. Devam etmek zorundaydı. Kaçmamıza çok az kalmıştı devam etmesi gerekiyordu.
🍜
Son günümüz geldi çattı. Eğer her şey planladığım gibi ilerlerse bugün buradan gidiyoruz. Bir daha asla dönmemek üzre.
Sabahın erken saatleri olmasına rağmen Naruto son kez teste götürülüyor. Son kez. Başarabilirim. Başarmak zorundayım. Vaktimiz bitti.
Naruto'nun tahmini söylenen o 5 ayının dolmasına bir hafta var. Geç kalmaktan ölesiye korkuyorum. Pişmanlığa yer yok yapmak zorundayım.
Doktor onu tekerlekli sandelyesinde odadan çıkartırken gözlerimi ondan ayırmadım. Artık bacakları tamamen bitmişti. Buradan çıkarsak bile bacakları tedavi olur muydu bilmiyordum. Düşünmek istemiyordum bu tarafları. Sadece kaçmalıydık şu an.
Sonunda odada yalnız kaldığımda kendimi toplamak için birkaç dakika verdim. Düşüncelerim yerine oturduğu zaman odadaki çarşafları sökmeye başladım. Bir makas yardımıyla onları keserek uzun bir hale getirdim. Belkide saatlerce koşacaktım. Naruto'yu sırtıma bağlamam gerekiyordu. Hızımızı düşüremezdik. Bu konuda biraz olsun içim rahattı. Ne kadar acınası olsa da Naruto gittikçe zayıflıyordu. Onu taşıyabilirdim uzunca bir süre.
Çarşaflardan yaptığım kurtarıcı ipimizi yastığın altına attıktan sonra odadan çıktım.
Naruto'yu bugün deney odasından ben alacaktım. Doktorlar odamıza yaklaşmadan tüymemiz gerekiyordu.
İlk kez indim o kata. Karanlıktı genel olarak zar zor görüyordum. Neredeyse seslenmeyi bile düşündüm ancak hoş karşılanmazdım. Henüz yaptıkları şey bitmemişti. Erken gelmiştim. Karanlık koridorda ilerlerken donup kalmama neden olan sesi duydum.
