Master of my Inferno

CHAPTER ELEVEN

CHAPTER ELEVEN

SORENESS. Iyon ang eksaktong salita na nababagay sa nararamdaman ko ngayon. My whole body is aching, but in a nice way.. a very naughty nice way. Yesterday was absolutely the best day of my life. We made love. Gosh. We made love.

I'd felt the tenderness of Leandro's touch. He took me slow and I love it. He took care of me after we made love. Sariwa pa rin sa isip ko na si Leandro rin mismo ang nagpaligo sa akin, siya na rin ang nagbibis sa 'kin dahil sa panlalambot na naramdaman ko.

Pero ganon na lang ang gulat ko nang maalala kung anong araw ngayon. "Shit!"

Dali dali akong tumayo, sa kabila ng pagkataranta ay nagawa ko pang ngumiti nang mapagtantong nasa bedroom ako ni Leandro. God. Hindi ko maalalang pumunta kami rito, ahh what the heck just happened?

Ikina-kibit-balikat ko na lang ang suot kong T-shirt at boxer shorts ni Leandro, lumabas ako sa malaking kwarto at hinanap siya.

Una kong nadaanan ang ilang silid na hindi ko na pinag-aksayahan ng panahong tignan dahil sigurado akong wala siya don. Sumunod ay nadaanan ko ang library at indoor gym -- na linagpasan ko rin. Napangiwi pa ako nang makarating sa living room, wala ring tao doon. Sumilip ako sa labas gamit ang malaking salamin, doon ko nakita ang ilang taong nagdidilig ng halaman, ang iba ay nag-aayos ng kung anong bulaklak.

Shia! Ngayon ko lang naabutang may ibang tao sa bahay ni Leandro! Well, aside from his personal chef na lagi niyang pinapaalis tuwing tapos na itong magluto. Psh.

At ang huli kong pinuntahan ay ang kitchen, gumuhit ang ngiti sa labi ko nang makita ko siya. Nakatalikod sa gawi ko si Leandro, ang bumungad tuloy sa akin ay ang hubad niyang katawan. I mean, he is topless. He's only wearing a pair of gray sweatpants. Shit! His bare back is waving at me!

His hands are leaning on the sink, and his bare back screams sexiness. God, his back is ink-free and I find it extra hot since his arms and whole chest are covered with tattoos.

Ngunit pinamulhan ako ng mukha nang mapansing namumula ang maputing likod ni Leandro at napakaraming scratches non. Did I do that? Pakiramdam ko tuloy ay magsusugat iyon. Bigla kong naalala kung paanong bumaon ang kuko ko sa likod niya, at kung paano ko siyang nakalmot noong mga panahong inaangkin niya ang pagkatao ko. Shit.

"Leandro.." pag-agaw ko sa atensyon niya, mukha kasing hindi niya naramdaman ang presensya ko kahit nakatalikod siya.

"Dolce mia," aniya. His eyes full of deep, blue fire as he spiked me with his gazes. "How are you?"

"Well, I.. uhm.. my whole body sores, but I like it." Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko nang tumaas ang kanang kilay niya.

Sinenyas niya ang upuan at saka inilapag ang kape sa mesa. "Sit here with me, Veronica. Let's talk about your soreness."

I did as I was told. Naupo ako sa tabi niya sa kabila ng pamumula ng mukha ko dahil sa huli niyang sinabi. Saglit siyang tumayo at saka ko pinanood kung paano niyang lagyan ng fried rice ang dalawang platong nasa mesa. May bacons, eggs, hotdogs, ham at prutas din siyang inilagay.

"Thanks." Iyon lang ang tanging nasabi ko. "Ikaw, kumusta? Masakit ba ang likod mo? Puro scratches eh."

Masakit ba ang likod mo? You're suck a dork, Veronica. Natural, masakit din iyon. Bruha.

"I'm fine, yeah." Ngumisi pa siya na parang 'fine' talaga kahit alam kong masakit iyon. I mean, kung ako 'yon, aangal na ako. Damn, kaso nga pala, siya si Leandro. "I actually like it when you marked my back."

Marked his back? Gosh. He sounded hot, and I want to make love with him again despite the soreness I am feeling at the moment.

"Ahh. Maybe that's the reason why you said you like my nails.. uhm. That was before. Baka hindi mo na maalala." Pilit pa akong tumawa dahil sa kahihiyan. Paano ba naman, ngumisi si Leandro at sa tingin ko ay tinatawanan niya ako sa isip niya.