My Beloved Stranger

Chapter 7 - ေနထိုင္ရာေနရာ

အားသစ္ဦးေဆာင္သည့္အတိုင္း သူ႔အိမ္ရွိရာရပ္ကြက္ကို ရတီေရာက္လာခဲ့သည္။ လံုးခ်င္းတိုက္ေတြသာရွိသည့္ ကြက္သစ္သူေဌးရပ္ကြက္ေလး။ အခုမွတည္ေထာင္ခါစဆိုေတာ့ အိမ္ေတြကကြက္တိကြက္ၾကားနဲ႔။ တစ္အိမ္နဲ႔တစ္အိမ္ အကြာအေဝးလွမ္း၍ အသံဗလံလည္းမၾကားရ။ တစ္ဖက္အိမ္မွာဘယ္သူေတြေနမွန္းေတာင္ သိၾကမယ္မထင္။ အားသစ္က ၿခံတံခါးကိုေသာ့ျဖင့္ဖြင့္ကာ စက္ဘီးအထဲသြင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္တံခါးမႀကီးရွိဘဲလ္အား တီးလိုက္၏။ တံခါးလာဖြင့္သူက သက္လတ္ပိုင္းအေဒၚႀကီးတစ္ဦး။ သူ႔မ်က္ႏွာဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ မီးေလာင္ဒဏ္ရာႀကီးျဖင့္။ ရတီ အေဒၚႀကီးမ်က္ႏွာအား ေခတၱစိုက္ၾကည့္ေနၿပီးမွ ရိုင္းျပမွန္းသတိထားမိသြားတာေၾကာင့္ ေခါင္းငံု႔လိုက္သည္။

" ေမာင္သစ္ သူငယ္ခ်င္းေခၚလာတာလား။ "
" ဟုတ္တယ္ ေဒၚႀကီး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ေပးပါလား။ "
" ေအးကြယ္။ အေပၚထပ္မွာေစာင့္ေနၾကေနာ္။ "

အေဒၚႀကီးလွည့္ထြက္သြားခါမွ သူ႔မွာေျခတစ္ဖက္မရွိတာကို ရတီထပ္ျမင္သြားသည္။ အစကတည္းက သူ႔လက္တစ္ဖက္က တုတ္ေကာက္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ထားသည္ပဲ။ ၂ထပ္အိမ္ႀကီးမွာ အားသစ္နဲ႔အေဒၚႀကီးကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွမရွိတာလား။ အေပၚထပ္ကိုအားသစ္ေနာက္ကလိုက္တက္လာရင္း အားသစ္ကသူေနသည့္အခန္းတံခါးအားဖြင့္ေပးလာသည္။ အခန္းထဲရတီဝင္ခါနီး ကပ္လ်က္အခန္းမွ အသံတခ်ိဳ႕ၾကားလိုက္ရသည္။ အသံကတိုးလ်လြန္းၿပီး စည္းခ်က္က်လြန္း၏။ ေျပာရမယ္ဆုိ ေအာက္ဆီဂ်င္စက္ရွိေနသလိုမ်ိဳး။ ရတီရဲ႕အၾကည့္က တစ္ဖက္အခန္းဆီေရာက္ေနတာကို အားသစ္ျမင္ေတာ့ သူ႔မ်က္ဆံေတြဘယ္ညာယိမ္းသြားသည္။ ရတီပုခံုးကိုလွမ္းပုတ္ခါမွ ရတီသူ႔ဘက္လွည့္လာေတာ့သည္။

" ဘာကိုၾကည့္ေနတာလဲ ဝင္လာခဲ့ေလ "
" အင္း "

အားသစ္ရဲ႕အိပ္ခန္းက ရတီေနတဲ့အိမ္ရဲ႕တစ္ဝက္ေလာက္ရွိမည္။ Master Roomမို႔လား က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းနဲ႔ ျပတင္းေပါက္၂ေပါက္ေတာင္ရွိ၏။ တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ကို ေစ်းႀကီးပံုရသည့္အနက္ေရာင္ေမႊ႕ယာခင္းထားသည္။ ခုတင္ေဘးက စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ laptopနဲ႔ အေနာက္တိုင္းစတိုင္ မီးအိမ္အုပ္ေဆာင္းတစ္ခုတင္ထားၿပီး လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ လူ႔တစ္ရပ္ခန္႔ျမင့္သည့္စာအုပ္စင္ႀကီး။ နံရံကပ္အဝတ္ဗီဒို၂ခုက ခုတင္ေျခရင္းမွာ ခန္႔ျငားစြာတည္ရွိေနသည္။ ဒီလိုအခန္းျပင္ဆင္ပံုက ရတီ့အႀကိဳက္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္က သူ႔အိပ္ခန္းကို လွပေအာင္ျပင္ဆင္တတ္ပါ့မလားလို႔ ရတီေတြးေနတုန္းမွာပင္ အားသစ္ကခုတင္ေပၚ လြယ္အိပ္ပစ္တင္လိုက္သည္။