𝑺𝒐 𝑭𝒂𝒓 𝑨𝒘𝒂𝒚|𝒀𝒐𝒐𝒏𝒈𝒊✔

⑥

3.bölümdeki tarihlerde ufak bir yanlışlık yapmışım. (Gün ve ayın yerlerini karıştırmışım.) Kafanız karışmasın eğer isterseniz gidip yeniden bir bakabilirsiniz, Düzelttim.

Keyifli okumalar
🐘

30.01.2021

Sara'nın anlatımından...

Güneş perdemin aralık kalan kısmından yüzüme sansıyordu ve gözlerimi açar açmaz rahatsız olarak yeniden yumdum. Biraz daha uyumak istediğim için başımı diğer tarafa çevirip kollarımı yastığımın altına koydum ve rahat bir pozizyona geçtim. Yalnızca bir kaç dakika daha uyuduktan sonra bu kezde çalan alarmımın sesi, ben daha uykuya dalamadan gözlerimi yeniden açmama sebep olmuştu.

Zor olsada kalkmaya karar vererek alarmı kapattım ve yatakta yeniden döndüm. Gözlerimi yatağın yan tarafında sabitledikten sonra istemsizce iç çektim. Elimi kaldırıp boş olan kısımda gezdirirken yalnızca Yoongi'yi düşünüyordum.

Yine yanımda değildi.

Benden çok daha yoğun çalışıyordu. Yine yurt dışına gitmişlerdi ve ister istemez bu durum beni üzüyordu. Yinede yapacak bir şeyimin olmadığınıda biliyordum.

Elimi yan taraftan çekerek kendimi toparlamaya çalıştım ve yataktan kalkarak banyoya doğru ilerledim. Yapmam gereken sabah rutinimide gerçekleştirdikten sonra üzerime evde rahat edebileceğim kıyafetler giymiştim. Ardından saçlarımı gelişi güzel toplayıp odadan çıktım.

Mutfaha doğru ilerlerken bir kaç gündür benimle kalan erkek kardeşimin sesi kulaklarıma dolmuştu. Telefonla konuşuyor gibiydi. Oraya vardığımda kapının önünde durdum. Yüzü mutfaktaki büyük cama dönüktü.

"Şaşırtıcı bir şekilde morali yerinde duruyor. Sence bu kadar çabuk atlatması normal mı?"

Woo Jin kiminle konuşuyordu bilmiyordum ama içeriye girip tezgaha doğru ilerledim. Benim geldiğimi hala fark etmemişti.

"Evet,haklısın." Ardından karşı tarafı bir süre daha dinledi. "Bir sorun olursa sana haber veririm...Tamamdır daha sonra konuşuruz."

Telefonu kapatıp derin bir nefes verdi ve ardından buraya doğru döndü. Beni beklemiyor olacak ki korkarak elini kalbinin üzerine koymuştu. Bu halini görünce güldüm.

"Korkuttun abla." Sitem edercesine bana doğru yürüdü. "Neden hayalet gibi dolaşıyorsun? Ses versene."

"Üzgünüm." Dediğim sırada daha fazla uzatmayarak gülümsemeye çalışmıştı.

"iyi misin?"

Woo Jin'in bakışları beni buldu ve anlamazca gözlerini kıstı. "Evet, neden sordun?"

"Bilmem, telefonu kapattıktan sonra iç çektin."

Elini ensesine koyup kaşıdı ve ardından tebessüm etti. "Haa, o mu? Önemli bir şey değildi. Annemle konuştum."

Başımı anlamın anlamında salladım ve daha fazla üstelememeye karar verdim. Bu arada gözlerim mutfaktaki masanın üzerinde geziniyordu.

"Kahvaltı hazırlamışsın."

"Evet,hadi gel bir şeyler ye. Dün hiçbir şey demedin."