𝑺𝒐 𝑭𝒂𝒓 𝑨𝒘𝒂𝒚|𝒀𝒐𝒐𝒏𝒈𝒊✔

⑨

Bugün final bölümünüde atacağım.
Umarım beğenirsiniz
💛

07.02.2021

Gözlerimi aralayıp bir süre boyunca kendime gelmeye çalıştım. Yine sabah olmuştu ve ben yine kendimi inanılmaz bitkin hissediyordum. Başımda hafif bir ağrı vardı,bedenim ise bir türlü yataktan kalkmak istemiyordu. Daha fazla uyumak istemiyordum ama kalkmaya da halim yoktu.

Gözlerimi yeniden yumarak,çokta ağır olmasada başımdaki ağrının geçmesini umdum. Tahminimce bir kaç dakika boyunca öylece durmuştum ama çok geçmeden duyduğum sesle gözlerimi araladım.

"Sara?"

Yoongi'yi karşımda görünce yüzüme istemsizce bir tebessüm yerleşti. Yanımda uzanmıyordu ama ayakta durmuş, bakışlarını üzerimde gezdiriyordu.

"Günaydın,sevgilim."

Yüzüne bir gülümseme yerleştirip yatağın üzerine oturdu. Bana doğru döndüğünde, bir elini kolumun üzerinde hissettim.

"Neredeyse öğleyi geçtik. Çok uyudun."

Bunu söylemesinin ardından bakışlarım şaşkın bir hal aldı. Şirkete gitmediğim için şu sıralar normale göre daha geç kalkıyordum ama bu kadarda değildi.

"Neden böyle oldu anlamadım."

Yeniden gülümsedi ve bana doğru yaklaşıp omuzuma nazik bir öpücük kondurdu. Gözlerimi huzurla yumarak iç çektim. Uzun zaman sonra ilk defa sabaha böyle güzel başlıyordum.

"Sorun değil. istediğin kadar uyu."

Ona aynı gülümseme ile karşılık verdim. "Kahvaltı yaptın mı?"

Başını olumsuz anlamda sallayıp bu kezde başıma bir öpücük kondurdu. Bunu yapmaya devam ederse şuracıkta kalp krizi geçirmekten korkuyordum.

"O zaman kalkayımda,yapalım."

Kalkmak için yatakta doğrulmuştum ki Yoongi beni tutarak buna engel oldu. "Aslında, ben birazdan çıkacağım."

Söylediği şey kaşlarımı çatmama sebep oldu. Bildiğim kadarıyla bugün evde,benimle birlikte olması gerekiyordu. Tatil olduğunu düşünmüştüm.

"Nereye?"

O an üzerindeki kıyafetleri fark ettim. Normalde evde giyindiği gibi değildi. Dışarı çıkacağı belliydi.

"Bir program için şehir dışına gideceğiz."

Kısık bir sesle konuşmasının ardından kaşlarım mümkünmüş gibi daha çok çatıldı. Bu kez yatakta doğruldum ve oldukça ciddi bir ifade ile suratına baktım. Yine mi gidiyordu?

"Benim bundan haberim yok. Evde olacağını söylemiştin."

"Biliyorum ama son anda düzenlediler."

Bir elimi destek almak adına alnımın üzerine koydum. Sanki az önce baş ağrım duyduklarımdan sonra daha da şiddetlenmişti. Uzaklara gitmesine zaten üzülürken, bunu son anda duymak beni daha çok üzüyordu.

"Keşke daha önceden söyleseydin Yoongi. Bu günü birlikte geçiririz diye düşünmüştüm."

"Üzgünüm." Bana yaklaşıp kollarını bedenime doladı. ilk başta her hangi bir tepki vermedim. "Çok uzun sürmeyecek zaten. Geri geleceğim."

Ne diyebilirdim ki. 'Gitme' tarzında bir şey diyemezdim çünkü gitmeme gibi bir seçeneği yoktu. Yapmam gereken tek şey bunu kabullenmekti. Yoongi'nin deli gibi yoğun bir insan olduğunu kabullenmeliydim. Her seferinde büyük bir hayal kırıklığına uğruyordum.