The Bullet's Affection [Battle Above the Clouds Series #3]

BULLET-15

Inis kong binagsak ang cellphone ko sa table ni Nica. I sent him a message an hour ago at wala pa siyang reply! He's on leave for Pete's sake.

2 weeks palang kaming on. Tas ganyan na siya. Awit lang.

"Shet!" nagulat ako nang pumasok si Nica sa loob ng office.

"Oh?"

"My patient from Montel Intl. Hospital. Khlai, just recovered from her cancer." naiiyak na wika niya.

Masaya naming binista ang dalaga. She's Nica's most complicated case. Siya ang pinakaunang pasyenteng mapunta kay Nica.

Natapos ang araw na iyon ng walang message galing kay Vincent. We are in a private relationship. I'd like to tell this to Nica but i think its still not the right time.

*ting*

Dali dali kong kinuha ang cellphone ko na nasa sofa at tinignan ang message. It's from Vincent byt i am not marupok.

Vincent: "Baby, I'm sorry. There's an urgent mission kaya ginive up ko leave ko this week. I'll be back next week. I love you."

Me: "Okay. Take care. Love you."

"Baby....cute." bulong ko sa hangin.

So ganito pala may jowa. Napaayos agad ako ng upo nang  biglang pumasok si Nica kasama ang isang batang babae. Anak ng kuya niya. It's been a month since nangyari yung aksidente at next week aalis na kami dito.

"Acey," tawag niya sa akin. "Yung form?ikaw na lang muna kumuha, pinapabantayan ni Kuya sakin eh."

"Yeah sure." i responded to her.  "Hi, Natasha!" bati ko sa bata.

"Hi, Tita Stacey!!" joyful as always.

Nagpaalam ako sa kanila saglit. Nagtungo ako sa 5th floor para kumuha ng trasfer form. Habang nasa elevator ay chineck ko yung facebook page ng battalion nila.

"Heh?!" inis na sigaw ko nang makitang magkatabi si Vincent at yung babaeng sundalo. Dikit na dikit.

Humanda ka sakin Enriquez!

Kinuha ko yung form sa office ng head namin. Itratransfer na kami sa V. Luna pero ahead ako ng 2 days kay Nica.

Lunes ako aalis at sa Wednesday naman siya. At wala akong planong ibalita ito kay Vincent. Bahala siya dun.

Mission pala ha. Pero kung makadikit silang dalawa sa picture akala mo pre-wedding shoot. Dukutin ko kidney nyo eh.

"Doc!" napalingon ako sa nurse na tumawag sa akin.

"Bakit?!" kinakabahang tanong ko.

"Kailangan po ng helping hand sa ER!" natataranta noyang wika.

Napatingin ako sa form na hawak ko. Iniabot ko ito sa kaniya at sinabing ibigay kay Dr. Flores. Hindi na ako nag-aksaya ng oras at tumakbo na sa ER.

When i arrived there, everyone was in hurry. Uniformed personnel and the nurses was scattered everywhere. Dugo. Maraming dugo.

"Stace--" i saw Vincent standing infront of me.

"Dr. Chua!"

Pero hindi ko siya pinansin dahil nakapako ang atensiyon ko sa isang batang duguan. Tumakbo ako papalapit sa bata at xhineck ito. He's in a critical condition.

"Nurse! OR 3!" sigaw ko.

Lumapit sila sa akin at nasa amin ang atensiyon. Ang ibang pasyente ay sugat lang ang tinamo ngunit ang batang ito. Kailangan niyang maoperahan upanng matanggal ang bala na tumama sa dibdib nito.

"CT scan?" tanong ko sa nurse at iniabot ito sa akin.

"Copy. Ready for an operation. Page Dr. Manzano." wika ko sa kaniya.

"Roger that."

Naghanda kami para sa isang operasyon. This is my first time cutting a kid's body. Lalo akong kinabahan nang makita ang kaniyang ina na lumuluha.

Nang nasa OR na kami ay napansin kong tatlo lang kaming doctor. "Where's Dr. Man--" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang makitang nakatayo si Nica sa harap ko.

"He's in OR 5." tumango lang ako kay Nica nang sabihin niya iyon.

We started the operation hand in hand. We didn't waste our time and just did our best.

"Blood pressure is dropping!" sigaw nung isang doctor kaya napatingin kaming lahat sa monitor.

"Add more blood." kalmadong wika ko.

"Stacey, kaya ba---"

"Shut up and focus on the operation." madiing wika ko.

Kinakabahan ako ngunit walang lugar ang kaba sa silid na ito. Narinig kong nakahinga ng maluwag ang mga kasamahan ko. Senyales na normal na ang BP.

"Stable."

Nang matanggal na ang tatlong bala sa katawan ng pasyente ay natanggal na rin ang kaba ko. I didn't see myself opening a kids body.

"The operation is finished. Close it for me." wika ko sa isang doctor.

Lumabas ako sa operating room na iyon na nanlalamig. I saw Vincent in the ER from here. Kalmado na doon.

"Ano bang nangyari?" tanong ko kay Nica nang naupo siya sa sahig.

"Bombing. Sa isang mall nagkaroon ng sagupaan ang terorista at militar." paliwanag niya.

"Nahuli ba?" tanong ko ulit.

"Hindi. Ngunit nakahuli ng dalawa ang Musang. I heard the captain of Musang was also wounded."

(Musang is other term for Scout Ranger Philippines. Musang cat is their sign.)

Parang napantig ang tenga ko sa narinig. Wounded? Napabalik ang tingin ko kay Vincent.

Hindi ko maiwasang mag-alala para sa kaniya. He is the Musang captain. Tatakbo sana ako palaput sa kaniya nang biglang nagpage ang hospital.

"Paging Dr. Chua to please proceed at the Neuro-OR 5!"

Napatingin ako kay Nica. She just nodded at me. Bago ako umalis ay sinulyapan ko muna si Vincent na ngayon ay nakatingin din sa akin.

I faintly smiled at him before going inside the elevator. Ngayon ko na nga lang siya nakita ganito pa ang nangyari. Our nature of work are cool but a big stone in our relationship.

The operation for the patient was smooth. What a busy day and a good bye  kiss for me. This is the last operation i did at this hospital.

PAGH thank you for the memories and being a date place for us.

Vincent:

Rest after your work. I'm okay just a little wound on my hand. I miss you and see you soonest, darlin.

Nakahinga ako ng maluwag sa nabasa. Thank God he's fine. Bumalik ako sa opisina namin dahil kailangan ko na ring magsimulang mag-ayos ng gamit. Dalawang araw na lang.

I did my rounds at the neurosurgery department for the mean time. I'm a neurologist but chose to be in the general surgery department in this hospital. Hindi ko alam baka ganun din sa V.LUNA soon.

"Ma'am, someone's here for you." bulong ni Nica sa akin.

Pagtalikod ko upang tignan ang taong tinutukoy nito ay hindi ako nakagalaw sa aking kinatatayuan. Why is he here?

"R-robin?"

"It's been a while.....Rvynz."