Elimi Uzatıyorum, Ulaşamıyorum... {BakuDeku} ✔

✴

Neden?

Neden Todoroki-kun bana bunu sordu ki? Hiç bir şey söyleyemedim, bir ezik gibi çekip gittim!

Söyleseydim ya hissettiklerimi. Ama korktum. Birisine söylemesinden korktum. Kacchan'ın bunu başkasından değil, benden öğrenmesini istiyorum. Artık daha fazla bu ağırlığı taşıyamıyorum. Dayanamıyorum. Acıdan öleceğim. Ona söylemem gerek. Bir an önce. Ona söyleyip, ona ulaşmalıyım.

💠💠💠

Pazartesi:

Midoriya ve Bakugou aynı evde kalmaya başlayalı pek zaman geçmemişti. Yine pazartesi olmuştu, ve okul başlamıştı.

Bakugou arada okuldan kaçıp okulu asmasına rağmen yüksek notlar alıyordu. Midoriya çok şaşırıyordu bu duruma. Ama bu gerçekti.

3.teneffüste, Bakugou çantasını sırtına aldı ve dışarı çıktı. Midoriya peşinden gelmişti.

"Nereye Kacchan?"

"Şimdi dersimiz beden eğitimi değil mi? Öğretmenlere görünmeden eve gideceğim. Öğleden sonra da zaten boş dersler var."

"Ama Kacchan-"

"Çekil yolumdan Deku."

Zil çalmıştı. Öğretmen yoklamayı alıp öğrencileri serbest bırakınca Bakugou okulun arkasına yürüdü. Ordaki demir parlaklıkları aşıp kaçacaktı.

Tam tırmanmaya hazırlanırken arkasından birisinin ona dokunduğunu hissetti.

"Ben de geleceğim Kacchan."

Bakugou, "Bana ayak bağı olursun, seninke uğraşamam." diye karşılık vermişti Midoriya'ya.

Ama Midoriya ısrar ediyordu. "Ben de geleceğim seninle." diyordu. Bakugou onun bu kararlı tavrını sevmişti. "Tamam o zaman, çabuk olalım, öğretmenler gelebilir." diyip çantasını parmaklığın diğer tarafına attı.

Parmaklığa tırmanıp diğer tarafa geçti Bakugou. Midoriya'ya da gelmesini işaret etti. Midoriya parmaklıklara tırmandı. Aşağı baktı, yutkundu. Bakugou'ya baktı. "Ya düşersem?"

Bakugou kollarını iki yana açtı. "Düşmezsin. Seni tutarım."

Midoriya, "O zaman geliyorum!" dedi ve atladı Bakugou'nun kollarına.

Neden olduğunu anlamadılar ama uzun süre öyle kaldılar. Midoriya sevdiği çocuğun kokusunu içine çekerken, Bakugou Midoriya'nın küçük bedenini sarıyordu kolları ile.

Ne var ki okulun güvenliği onların anını bozdu. İkisi hemen birbirlerinden ayrıldılar. Bakugou yerdeki çantasını aldı, "Deku, koş!" dedi ve Midoriya'nın elinden tutup onu peşinde sürükledi.

Güvenlik onların peşinden koşuyordu, tabi yanında bir kaç öğretmen ile.

Midoriya kafasını arkaya çevirip peşlerinden koşanlara baktı, o an Bakugou onu başka bir sokağa çekmişti.

Öğretmenler ve güvenlik onları görmeyip geçip gitmişlerdi. İkisi de nefes nefese kalmıştı. Sokağın başındaki merdivenlerden aşağı inip merdivene oturdular.

"Neredeyse yakalanıyorduk." dedi Midoriya. Bakugou, "Senin suçun. Bizi orda beklettin." diye karşılık verdi.

"Hadi ama! Senin de hatan var okuldan kaçan sensin! Bir de beni suçluyorsun ya!" diye çıkıştı Midoriya. Bakugou birden kafasını Midoriya'nın omzuna koymuştu. Hayır koymamıştı. Kafası Midoriya'nın omzuna düşmüştü. Midoriya Bakugou'ya baktığında onun uyuduğunu farketti. "Birden böyle nasıl uyuyabilir?! Sanırım burda beklemek zorundayım."

💠💠💠

Midoriya beklerken uyuyakalmıştı. Uyandığında güneş batıyordu. Kafasını Bakugou'nun kafasının üstünden kaldırdı. Bakugou'yu sarstı, "Kacchan, uyan hadi, eve gitmeliyiz." diye seslendi.

Bakugou gözlerini açtı. Elini kafasına götürdü. "Noldu ya? Uyumuş muyum ben?"

"Uyumuştun. Senin uyanmanı beklerken ben de uyumuşum."

"Yakalanmadık değil mi?"

"Hayır. Öğretmenler ve güvenlik gelmedi buraya."

"Oh iyi. Ama bizim kaçtığımızı gördüler, bunun bir bedeli olmaz umarım."

"Varsa da beraber ödeyeceğiz. Hadi eve." dedi ve oturduğu yerden kalktı Midoriya.

İkisi de birbirine sarılma konusunda bir şey demiyordu. Bir anlık bir şeydi. İkisi de birbirine sarılınca, bırakmak istememişti sanki. Güvenlik gelmese, belki de devam edeceklerdi sarılmaya.

"Kacchan, özür dilerim."

"Neden özür diliyorsun?"

"Benim yüzümden gördüler bizi. Benim suçu-"

"Hayır. Benim de suçum var. Orda sarılmamış olaydık görmemişlerdi bizi."

"A-"

"Unut bunu. Böyle bir şey olmadı, biz sarılmadık, tamam mı?"

Midoriya evet anlamına gelen bir ses çıkardı. Sonra ellerini önünde birleştirdi ve yürümeye devam etti.