Elimi Uzatıyorum, Ulaşamıyorum... {BakuDeku} ✔

✴

Bölüm 11: Final
"Her başlangıcın, mutlu bir sonu vardır."

3 gün sonra

"AH!!!"

Uraraka Todoroki'ye bir tokat atmıştı, Todoroki acı ile elini yanağına götürdü.

"Ses çıktı! Elin çok ağırmış! Neden vurdun ki?"

"Sürekli, ben yalnızım, herkese yük oluyorum, herkes benden nefret ediyor, kimse beni sevmiyor diyip duruyorsun!"

"Yalan mı?"

"Evet yalan! Ablan seni çok seviyor!"

Uraraka parmak uçlarının üstüne kalkmış ve Todoroki'nin yakasından tutmuştu.

"Bir de gözünün önündekini göremiyorsun!"

Todoroki tek kaşını kaldırdı.

"Neyi görmem gerekiyor?"

"Beni şapşal!" diye bağırdı Uraraka. Todoroki'yi kendine çekip öpmüştü.

Ayrıldıklarında, Uraraka Todoroki'nin yakasını bıraktı. "Aptalsın." dedi Todoroki'ye.

"Evet öyleyim."

"Beni görmedin. Sürekli, yalnızım diyip durdun. O gece bana yıldızları gösterirken de, Midoriya olmasa bile bir başkası olacak dedim. Kendimden bahsediyordum! Artık kendine haksızlık edip durma! Kendine acıyıp dururyorsun! Acınacak halde değilsin ki!"

"Değil miyim?"

"Değilsin! Çünkü ben varım artık!"

💠💠💠

Akşam

"Anne! Sana bir şey söylemeliyim."

Midoriya kendinden emindi. Annesinin, Bakugou'ya aşık okduğunu öğrenmesi gerektiğini düşünüyordu. Şimdi olmasa bile, sonra öğrenecekti.

"Söyle oğlum."

"Anne bırak elindeki işi, bu çok önemli. Masaya otur."

Annesi masanın kenarından bir sandalye çekti, oturdu. Midoriya da karşısına geçti. Elleri masada, nasıl söyleyeceğini düşünüyordu, kelimeleri seçmeye çalışıyordu.

"Anne. Şimdi söyleyeceğim şey, seni çok üzebilir. Ama öğrenmelisin."

"Nedir o beni üzecek olan şey?"

"Şey, anne, ben aşık oldum."

Annesi gülümsedi, "Buna neden kızıp üzüleyim ki?"

"H-hayır! Üzüleceğin şey bu değil. Sorun, benim aşık olduğum kişi."

Elini ağzına götürdü Midoriya. Ağlamamak için kendini zor tutuyordu.

"Oğlum, hadi söyle, çekinme."

Annesinin yumuşak sesi, Midoriya'nın içini biraz rahatlatmıştı. Ama yine de kızacağını biliyordu.

"Anne, ben... Ben... Nasıl söylesem..."

"Direk söyle Izuku."

Derin bir nefes aldı Midoriya.

"Benim aşık olduğum kişi Kacchan!"

Annesi ilk başta anlamamazlıktan gelmişti, tekrar sordu. Midoriya tekrar aynı cevabı vermişti. Annesi şaşkınlıkla oğluna bakarken, Midoriya hızla evden çıkıp gitmişti.

"İşim var benim Katsuki. Çabuk söyle."

Mitsuki yine her zamanki tavrı ile davranmıştı oğluna. Bakugou bunlara alışıktı, onun da pek beklemek istediği söylenemezdi.

"Senin ne zaman işin bitti ki?"

"Söyleyecek misin söylemeyecek misin?"

"Söyleyeceğim."

"O zaman seni dinliyorum. Lafı dolandırmadan söyle."

Derin nefes aldı Bakugou.

"Ben Deku'ya aşığım anne, benden nefret edeceğini biliyorum. Ama bilmeliydin."

Kapıya gidip ayakkabılarını giyiyordu Bakugou.

"Bir dakika, sen şaka mı yapıyorsun Katsuki?"

"Şaka falan değil. Gerçek." dedi ve kapıyı çekip çıktı.

Koşuyordu Midoriya. Nereye gittiğini bilmeden koşuyordu. Gözyaşları ve hıçkırıkları yağan yağmurda kaybolup gidiyordu.

Bakugou ona göre daha soğuk kanlıydı. Ama o da koşuyordu, nereye gittiğini bilmeden. Onun da gözlerinden yaşlar akıyordu.

Yağmur iyice şiddetlenmişti. Gök gürlüyor, şimşekler onlara eşlik ediyordu. Yağmur damlaları yere düşerken adeta şarkı söylüyordu.

Midoriya koşarken karşısında Bakugou'yu göreceğini beklemiyordu. Bakugou için de aynısı geçerliydi.

"Kacchan..!"

                                                       "Deku..!"

Bakugou sarıldı sevdiğine. Midoriya ıslanmayı umursamıyordu, sımsıkı sarmıştı kolları ile Bakugou'nun bedenini.

"Seni..."

"Aşığım sana Deku."

Midoriya sözünü tamamlayamadan, Bakugou araya girip Midoriya'ya onu sevdiğini söylemişti. "Sonunda kavuştum sana..." dedi Midoriya, gözlerini sımsıkı kapattı, dudaklarını sevdiği adamın ıslak dudaklarına bastırdı.

Ayrıldıklarında, alnını Midoriya'nın alnına yasladı Bakugou.

"Anneme seni sevdiğimi söyledim. Benden nefret etmesi umrumda değil, seni asla bırakmayacağım."

Midoriya, "Ben de söyledim! Ben de seni bırakmayacağım!" diye haykırdı. Kollarını iki yana açtı, kafasını yukarı kaldırdı, "Ben bu adamı seviyorum! Onu asla bırakmayacağım!" diye yağmura karşı bağırdı.

Bakugou arkasından sarıldı sevgilisine. Yağmur yağmaya devam ediyordu, ama onlar aşklarını yaşamaya devam ediyordu. Midoriya gülerken birden hapşırmıştı. İkisi de güldü buna. Sonra Bakugou da hapşırınca, "İkimiz de hasta olacağız!" dedi ve güldü Midoriya.

"Umrumda değil. Burda yağmurun altında seninle sevişmek varken, hasta olsam ne olacak."

Midoriya Bakugou'nun bu sözüne karşılık, tekrar öptü sevgilisini.

04.06.2021
tarihinde
tamamlandı.