GİZLİ GÖREV:KİMLİKSİZ

5.BÖLÜM: RENKLERİN YANSIMASI🔎

Yankı, panikle kulağındaki telefonla dışarı çıktı.

Adresi bilmiyordu, gördüklerinden yola çıkarak tarif etmeye çalışacaktı. Konum işe yaramıyordu. Polis değildi ki yerini tespit etsinler. Ambulanstı burası. Doğru ve güzel tarif etmesi gerekiyordu.

Öncellikle işine yarayacak bilgiler toplamaya çalıştı, etrafına bakarak "Deniz kenarının o taraflarda. Şey" Saçını kaşırken yolun üzerinde yazan sokak ilgisini çekti. "Güven" dedi. "Güven sokakta bir dükkan"

Sağa sola içini saran endişeyle hareket ederken bir kadın sesi kulaklarını tırmaladı. "Beyfendi sakin olun, çok paniksiniz. Bize daha çok detay vermeniz lazım, biraz daha etrafımızda bakının."

Daha ne kadar tarif edebilirdi. Arabalar, insanlar var mı deseydi? Düşündü, bunu kendi halledemeyecekti. Çünkü: Tarif etme konusunda berbattı. Leon'a attığı konuma baktı ve o konuma göre bulunduğu yeri tarif etti.

Kadın "Tamamdır biz oraya bir ekip gönderiyoruz, siz sakin olmaya çalışın" diye cevap verirken Yankı gözü bisikleti koydukları yerin yanındaki direkte duran Geceye takıldı, o henüz onu fark etmemişti.

Telefonuna odaklamıştı Gece kendini, fark ettiğinde karşıdan karşıya geçmek için hareket etti.

İki yol vardı. Biri geliş, biri gidiş.

Gece geliş olan yoldan geçip diğer yolun boşalmasını beklerken Yankı gelme gibisinden işaretler yolluyordu. Gece kötü birşeyler olduğunu sezmişti fakat anlam verememişti.

Teyzeye zarar mı gelmişti, kendini göstermekle hata mı yapmıştı? En son kalbini eline koymuştu teyze, kalp krizi mi geçirmişti? Gece, kendi düşünceleriyle koca bir yığın oluştururken kırmızı bir araba kornaya bastı. Gece, arabaya bakışlarını çevirdiğinde sürücü 'geç' dedi el işaretiyle.

Gece, başıyla teşekkürünü ettikten sonra yoldan geçip Yankı'nın yanına vardı. Gece, konuşamadan Yankı lafa girdi. "Git" dedi. "Bisiklete bin ve git" Gece birşeyler söylemeye çalıştı fakat Yankı yine izin vermeden lafa atladı. "Sadece dediğimi yap Gece. Bisiklete bin ve git" dedi ve Geceyi kolundan tutup yoldan geçmeye hazırlanan insanların içine karıştırdı.

Tanınmaması gerekiyordu. Gerçi üstünde ne var söylemişti, o anın paniğiyle anlamamasını umuyordu ki zaten direk dükkanın içine dalardı, gözünün başka bir geri göreceğini sanmıyordu. O teyze onun hassas noktasıydı ve o hassas noktasına birşey olursa isyan çıkartacağını biliyordu. O yüzden Geceye birşey yapmasını istemiyordu.

Gece de onun hassas noktasıydı ve o hassas noktası değerli bir elmastı onun için.

Gece "Ne yapıyorsun Yankı? İyi misin? Teyzeye birşey mi oldu, ondan mı böyle tedirginsin?"

Yankı, sağına soluna bakıp "Sana haber vericem Gece" dedi, sonra Gece anlamadığını gösteren bakışlar atınca cümlesine devam etti. "Sabah okulun önünde ol. Bu sabah değil, yarın sabah" Yankı sırıttı. Bu sırıtma hem onu rahatlatıp tedirgin olduğunu görmesin diyeydi hem de Gecenin okulun adresinin nereden bildiğini sorgulamasını. Bunun cevabı basitti, Yankı onların yanında çalışıyordu. Bilmemesi saçma olurdu.