GİZLİ GÖREV:KİMLİKSİZ

4.BÖLÜM: KALBİNİN YARISI💔

Leon sımsıkı gözlerini yumdu, bu anı izlemek istemiyordu.

O hariç herkes bu anı izlemeyi bekliyormuş gibi izliyordu, gözlerini birkez olsun kırpmadıklarına yemin edilebilir. Aralarından bir tek az vicdansız olan Leon vardı, onu da onlar yönetiyordu.

En üstleri...

Elleri kolları bağlı vaziyette duran Leon'un adamıydı. Plana sadık kalmadığı için cezalandırılıyordu, ölüm cezası ile çarptırılıyordu. Leon, ara sıra burada neden durduğunu düşünüyordu.

Tehdit mi ediliyordu? Hayır. Peki neden buradaydı? Cevapsız sorular aklını karıştırıyordu.

Ölmesini istemediği kişilerin hepsi ölüyordu. Kimseyle yakın olmamaya çalışıyordu, oluyordu ve hepsi teker teker ellerinden kayıp gidiyordu. Şuanda olduğu gibi.

Sağ adamı ölücekti ve hiçbir şey yapamıyordu. Çünkü: Biliyordu ki engellemeye çalışırsa o da ölürdü. Ondan sesini çıkaramıyordu, sımsıkı gözlerini yummuştu. Sağ adamının elinden kayıp gittiğini görmek istemiyordu.

Odadaki herkesin yüzü eğikti, yüzü eğik olmasada maske vardı. Kimse ölene kadar yüzünü gösteremezdi. Başları insanların çok yüzlü olmasındansa yüzsüz olmalarını tercih ederdi.

Değişik bir anlayışa sahipti.

Başları onları uzaktan izliyordu. O yönlendiriyor, onlar yapıyordu. Bu işler sırayla oluyordu. Sıra Cengizdeydi. Başları "Vur" dedi, Cengiz denileni yaptı. Gözünü bile kırpmadı.

Leon'un gözünden bir yaş çenesinden süzülüp yere doğru damladı, kimse ağladığını görmüyordu. Bakışlarını artık ceset olmuş bedene çevirmişlerdi. Akıllarına bu anı kazıyorlardı, hata yapmayacaklarını kendi sesini kullanmadan ses değiştirici ile beyan ediyorlardı.

"Hata yapmayacağıma söz veriyorum."

Herkes teker teker söyledikten sonra sıra Leon'a geldi. Leon, üzüntüden sesleri duymadı ya da duymak istemedi. Başları hoparlörden "Leon yanıma uğra" dedi. Ses o zaman kulağına gitmişti, başını kaldırdı şaşkınlıkla. Göz ucuyla yanındakilere baktı, herkesin gözü ondaydı. "Tabi" dedi maskesinin ardındaki ses değiştirici ile "Geliyorum."

Sağ adamının ölü bedenin olduğu ortamdan çıkıp merdivenlere yöneldi. Merdivenlerin karşısındaki oda başlarınındı. Kapıyı çaldı sıkıntıyla.

Korkudan değildi, sadece sevdiklerinin üzerinden tehdit edilmeye alışamamıştı daha.

"Gir Leon" dedi içerdeki ses. Başını eğerek girdi, girerken de kapıyı kapattı. Kapının açık olmasından nefret ederdi başları. Onu kızdırmak istemiyordu. Başları konuşana kadar konuşamazdı, bu yüzden ağzını bir fermuar gibi çekmişti.

"Seni dalgın gördüm. O yerde yatan bedene üzüldüm deme sakın bana. O hata yaptı, ölmeyi hak etti. Hata yapmak çok kötü birseydir Leon" Üzerine doğru gelip kolunu kavradı, bileğindeki yarım kalbi işaret etti. "Hata yapıp kalbin yarısına zarar gelsin istemezsin değil mi?"