GİZLİ GÖREV:KİMLİKSİZ

3.BÖLÜM:OYUNBAZ☠️

Tahmin edilmemeyi diledim ve o benim yaşadığım cehennemi gördü, şahit oldu.

Hiç o yoldan geçmemeliydi, hiç sokağa çıkmamalıydı. Bu an bana kesit parçalar halinde geri dönüyordu, tam bir bütün oluşturamıyordum.

Malesef!

Ambulansı çağırmıştım, yoldaydı. O zamana kadar ortalığı düzenlemem gerekiyordu. Bakın farkettiyseniz ortalığı toplamam gerekiyor, demedim. Ortalığı düzenlemem gerek, dedim. Ambulansın gelme hızı ortalama yirmi dakika ve bir dakika arada kaynamıştı. İşimi acele yapmam gerekiyordu. Çabuk olmalıydım.

Arabaya bindim, anahtar burada unutulmuştu. Bu da işimi kolaylaştırırdı. Gaz yerine basıp arabayı karşı tarafa-Yankı'nın arkasına- park ettim. Böylelikle kurşun Yankı'dan çıkıp arabanın camına gelmiş, bu yüzden kırılmış gibi gözükecekti. Ne de olsa polisler bu alanı inceleyecekti, işimi garantiye almam gerekiyordu.

Silahı da gidip yakınlardaki bir parka gömdüm. Park 'Geniş ova' parkı diye geçiyordu. Değişik bir isimdi. Parka neden bu ismi koymuşlardı, anlamamıştım.

Ben işimi hallediğim derken on dakika geçmişti, hala ambulans gelmemişti. Geriye son birşey kalıyordu. Saçımı dağıtıp inandırıcılığı sağlamam ve Yankı'nın başına geçip yarasına bastırmak.

Saçımı neden dağıtmam gerektiğini de söyleyim. Çünkü: Arabaya kurşun geldiğinde kendimi savunmaya almam gerekiyor ve kolumu başımın üstünde tutarken saçım dağılmış olabilir.

İşim gereği bütün ihtimalleri kullanmam gerekiyor sonuçta. Yakınlarda bir yerde ambulans sesi duyuyorum, olay merkezine geliyor.

Saçımı aşağı indirip bir güzel dağıttım, dağıttıktan sonra Yankı'nın yanına geçip yarasına bastırdım. Yankı, hem kurşun açısıyla dişlerini sıkıyor, hem de bana şaşkınlıkla bakıyordu. Beni izlemiş miydi? Tüm yaptıklarımı.

Ben o kadar şeyi boşuna yapmamış olayım, Yankı gördüklerinin ardından benden şikayetçi olmasın. Onu ikna etmem gerekecek ve inşallah bu çok zaman almaz. Kameralar hallolur, o kolay.

Zaten Alaz abi de heryerin kamerası var, bütün kamera görüntülerine hakim. İşi de bu. Planlı hareket etmek, bütün herşeyi ayrıntısıyla tüm gün incelemek. Benim işim ondan biraz daha kolay, benim işim sadece bana verilen görevleri bir ekip oluşturup halletmek. O kadar ve şuanlık rahatım.

Çünkü: Görev yok.

Ambulansın gelmesiyle ayağa kalkıp kanlı ellerimle hastane ekiplerine koştum. "Onu kurtarın. O kurtulsun" Burnunu çekip sedyeye kaldırılan Yankı'ya baktım. Yankı sedyeye kaldırılıp ambulans arabasına bindirildiğinde kendisini serbest bıraktı ve gözlerini yumdu. Kurtulma şansı olduğu için rahatlamıştı sanırım. Bu onu rahatlamıştı.

Ambulans kapısı kapatılıp yola çıkıldığında araca binmemiştim. Ben arkalarından gelecektim, zaten yakını olmadığım için beni araca alacaklarını zannetmiyorum.