BABY //Johnny Depp

23

Media: Rüzgar

Rüzgar'ın evine doğru yaklaşırken yol boyunca Rüzgar'a Eliz ve Berkay'la olan komik anılarımızı anlatmıştım ve beraber kıkırdayıp gülerek eğlenceli bir yolculuk geçirmiştik. Rüzgar, direksiyonu evin otoparkına doğru kırdığında içimi karşı konulamaz bir heyecan dalgası kaplamıştı. Birazdan sadece o ve ben onun evine gidecektik ve o, bugün ben ne istersem olacağına dair söz vermişken içimdeki anlam veremediğim ve daha önce kimseyle beraberken hissetmediğim gıdıklanma hissini yok sayamıyordum.

Otoparka girdiğimizde Rüzgar'ın kaşlarını çatmış, büyük bir ciddiyetle arabayı park ederken bile nasıl bu kadar mükemmel olabildiğine anlam veremezken ona bakmaktan kendimi alamıyordum. Emniyet kemerini çıkarırken bana bakarak gözlerini yüzüme dikip bir süre öylece durduktan sonra dudağının bir kenarını hafifçe kaldırarak belli belirsiz bir nefes verip gülümsediğinde bu hareketi bile kalbimin ritmini artırmaya yetmişti. İkimiz de arabadan inip eve çıkmak üzere asansöre yürürken içimdeki heyecan azalmıyor, aksine daha da artıp tüm bedenimi kaplıyordu. Eve doğru çıkarken o kadar gerilmiştim ki tek bir cümle kurabilecek kadar bile beynimi kullanamıyordum, o da konuşmayarak benim sessizliğime uyum sağlıyordu.

Rüzgar'ın apartman dairesine girdiğimiz an çok yorgun olduğumu anlayarak kendimi Rüzgar'ın koltuğuna atmıştım. Rüzgar ise, bana bakıp hafifçe gülümseyerek yanıma yaklaşırken sadece dışarıdaki ay ışığının aydınlattığı loş odada bana doğru yürüyen bedenini belli belirsiz bir silüet olarak  seçebiliyordum. O da yorgun olacaktı ki derin bir iç çekerek yanıma oturmuştu. Dönüp ona baktığımda yüzünü seçebiliyordum. Kusursuz şekilde duran dudaklarını hafifçe büzmüş, tam karşımızdaki balkon penceresinden dışarıya bakıyordu, kollarını ise göğsünde birleştirmiş, tam rahat görünmeyen bir pozisyonda dik bir şekilde oturuyordu. Sanki şu an burada bulunmak istemiyormuş ya da bir şeylerden rahatsız oluyormuş gibi bir hali vardı, kaşlarını çatmıştı ve gergin görünüyordu. Bense onun hareketlerini ve duruşunu analiz etmeye başladığımı fark ettiğim an bugün onun aklını okumaya çalışmak yerine ne istersem onu yapmak istediğimi anlamıştım ve o anki cesaretle sağ kolumun yanında duran kırlente sırtımı vererek bacaklarımı da uzatıp Rüzgar'ın bir bacağının üzerine yerleştirdim. Bu hareketim karşısında kaskatı kesilmiş, ne yapacağını bilemez halde az önceki duruş ve oturuş pozisyonunu daha da gerilerek korumuştu. Kaşlarını yukarı kaldırıp göğsünde birleştirdiği kollarını daha da sıkarak kafasını bana çevirip bir süre devam eden sessizliğini bozacak sorusunu içinde hiçbir duygu barındırmayan ses tonuyla sordu.

-Napıyorsun Buğu?

-Böyle rahat ediyorum, dediğimde kendimden beklemediğim bu cevabım karşısında şaşırmıştım. O ise hiçbir tepki vermemiş, bir süre sadece  suratıma bakmış daha sonrasında omuzlarını umursamaz bir şekilde silkip önüne dönmüştü.

Onun bu tepkisizliği sinirlerimi bozmamış değildi. Bu gece alkolün de verdiği hislerle onu etkilemek istiyordum ama bunun oldukça zor olduğunun da farkındaydım çünkü beni bir kadın olarak görmediğini biliyordum. Belki de yaşadıklarımdan dolayı bana sadece acıyordu ve bana kayıtsız davrandığı için başıma geçen geceki olayların geldiğini düşünüp kendini suçlu hissediyordu. Kendisini suçlu hissettiği için de bu gece ne istersem olacağını söylemişti. O an yaşadığım bu aydınlanma, iyiden iyiye moralimi bozulmuş ve aslında benden bir kadın olarak asla etkilenmeyeceğini anlamama sebep olmuştu. O an yüzüm düşmüş olacak ki bana bakıp konuştu.

-İyi misin çocuk?

-Bana çocuk demeyi kes!

Bu şekilde bağırıp bacaklarımı kendime çekip kollarımla sardığımda bu serzenişim karşısında kaşlarını çatmış bana dönerek gözlerinde değişik bir ifadeyle bakmıştı. Sanki yavru bir köpek yavrusu gibi, hem tatlı hem masum... Onun bu bakışı ona olan sinirimi birazcık da olsa yatıştırmıştı.