Stay With Payton |tr|

0.6

Bölüm geç geldiği için çook özür dilerim

Yağmurlu sokaklarda tek başıma, yağmurluğuma sarılmış evi bulmaya çalışıyordum.

Rüzgardan dolayı saçlarım önüme geliyordu ve sokaklar gri tonlarındaydı; bu da görmemi biraz zorlaştırıyordu.

Elbette okula yalnız gitmemiştim, yalnız da dönmeyecektim. Ama kızlar alışverişe gidince beni Payton eve götürecekti.

Tabii arkadaşlarını tercih etmeseydi....

Onları arayacaktım ve beni almalarını söyliycektim; ama telefonum beni terk etti!

Lanet telefon hep böyle zamanlarda şarjını terk ederdi zaten!

'0'da bile oyun oynayan ben'in telefonu şarjı 6 iken onu terk etmemeliydi!

Amy: Bi-biri var mı?

Ses yok. Tabii ki de ses olmazdı!

Titrememe engel olamıyordum artık.

Ah, yoldan geçen biri!

Amy: Pa-pardon bakar mısınız?

Adam korkakça bana baktı. Onun da bu ortamdan ürktüğü belliydi.

Amy: Ah şey.. Acaba telefonunuzu..

Hafifçe telefonunu gösterdiğimde oraya odaklanmıştı.

Amy: ..kullanabilir miyim?

Söylediğim şeyi anladığını belli eder bir şekilde kaşlarını kaldırdı.
Bunda anlamıyacak bir şey yoktu zaten!

x: Tabii.

Korktuğunu belli eden mırıltılar çıkardı. Aldırmamıştım sonuçta ben de olsam ben de korkardım.

İhanetin efendisini aradım.

Amy: Açmadı...

Numarasını tekrar tuşladım ve biraz bekledikten sonra ikinci defa aradım.

Bir kaç sessiz dakikadan sonra açmıştı. Gürültülerden önceki aramayı duyamadığını anlamıştım. Ah bir de bağırışı vardı tabi.

Py: Kimsiniz?

Amy: Benim Payton, Amy...

Py: Ah, Amy.. Bir sorun mu var?

Amy: Ben.. Ben evi bulamıyorum ve şey-

?: Hadi ama bırak şunu bebeğim!

Dıt sesi ile hızla telefonu kulağımdan çektim.

Tanrım bir kız telefonu ondan almıştı ve yüzüme kapatmıştı.

Amy: Alabilirsiniz, teşekkürler.

Telefonu sahibine verip yavaşca oradan uzaklaştım.

Tanımadığım birinden beni evime götürmesini isteyemezdim, ki o da buna pek istekli gibi değildi.

/Payton'dan/

Telefonumun çaldığı söylendiğinde ona ulaşmak için çabalamadım desem; yalan olur. Çok büyük bir yalan!

Çok kişi değildik ama herkes benim odamdaydı ve dans ediyolardı.

Bilmediğim biri beni aramıştı.

/Konuşma/ 

Amy'i yalnız bırakmamalıydım! Bu sanırım hayatımın hatasıydı.
Cierra'yı çağırmak dışında...

Arkadaşımdı ama-

Aman tanrım Amy'nin yüzüne kapatmıştı!

Hemen ayağa kalkıp odadakilere bağırdım. Arkadaşlarımdı tabii ki tanımadığım kişileri eve davet edecek kadar.. Rahat bir ailem yoktu.

Py: Çocuklar bugünlük bu kadar üzgünüm!

Mutsuz mırıltılar içinde herkes yarım saat içinde gitmişti.
Bazılarının çıkması zor olmuştu.. Her neyse.

Sanırım yaptığım hatayı geri alma vaktiydi...

::

Umarım beğenirsinizz

Kötü oldu ama şimdilik idare edin lütfen
🥂Muahh🥂