Stay With Payton |tr|

0.5

Sabah uyandığımda telefonumun çaldığını fark ettim. Hızla yataktan kalkıp komidinin üstündeki telefonumu aldım.

Ah, kafamı- 

Hızla telefonu açtım. Tomi görüntülü arıyordu, hatta 21. kez görüntülü arıyordu.

Amy: Ah, üzgünüm To-

B: Dün bizi neden aramadın Amy!

Amy: Baba özü-

A: Senin için endişelendik neyse ki Bayan Moormeier bize orada olduğunu söyledi.

Tm: Evet, ne yaptın da aramadın. Sabah da geç açtın telefonu!

Tam cevap verecekken kapının açılma sesiyle kafamı arkaya çevirdim.

Py: Amy, hadi ge-

Py: Ah üzgünüm.

O uykulu bir şekilde yanıma gelirken ben yere kadar uzanan çenemi kapatmaya çalışıyordum. 

Tamam biraz abarttım ama siz de ailenizle konuşurken içeri üstü çıplak bir Payton girse...

Py: Merhaba!

Bir elini omzuma koydu diğer eliniyse sağa sola sallayarak değişik aileme el sallıyordu.

Tm: Bu kim..Amy?

Sanal ailem + gerçek olup olmadığını daha anlayamadığım insan ötesi varlık bana dönünce konuşamamıştım.

Py: Ah, ben Payton! Amy'i yanımıza çağırmaya gelmiştim.

A: Ah, evde yaşıtının olması güzel Amy, başka çocuklar da var mı?

Amy: E-evet.

Kısa çaplı bir şoktan sonra kendimi topladım.

Amy: Ee..Evet, var.

Babam kaşlarını kaldırarak konuştu.

B: Onlar da mı erkek?

Py: İki tane ablam var. Ama aramızda çok fazla yaş yok.

Tm: İyi.

Amy: Tom!

A: Her neyse, Amy bak seni bekliyolarmış . Biz kapatalım.

Amy: Eve-

Telefon yüzüme kapatılınca cümlemi tamamlama gereği duymamıştım.

Telefona dönünce hızla kapatıp yatağıma attım.

O sırada Payton masadan bir kalem aldı ve kapağını açtı. Bana doğru yaklaşınca ne olduğunu anlayamamıştım.

Kolumu kendine doğru çekince irkilmiştim. Ne olduğunu sorardım ama kalemin kapağı dudaklarının arasındaydı...

Amy: Hey, ne yapıyorsun!

Koluma çizdiği şeye bakmaya çalışıyordum ama hiç bir şey anlaşılmıyordu.

Geri çekilerek kalemin kapağını kapatıp masaya geri koydu.

Amy: bu ne şimdi?

Yazdığı şeye bakmaya çalışırken iki büklüm olmuştum.

Yaslandığı yerden iç çekerek kalktı ve yanıma geldi.

Py: Kolunu koparacaksın. Burda benim imzam var.

Amy: İmzan mı?

Py: 17 yaşında olan herkesin imzası vardır Amy. Yoksa senin yok mu?

Amy: Hayır, sadece ned-

Ah, hayır!

Py: Anladın değil mi?

Omzunu benim omzuma çaparken sırıtıyordu da. Bense sadece şaşkınca duvara bakıyorum.

Py: Herkes telefon arka planına koyduğu kişinin imzasını ister Amy!

.

.

Umarım beğenirsinizz✨

Kontrol edecek zamanım yok umarım yanlış bir şey yazmamışımdır...

🥂Love u🥂