Orman'da, ıssız agacların arasından korkusuzca geçip arkasından gelen caninin onu yakalama korkusuyla başlamıştı herşey.
Ve bunun bir başlangıçtan ibaret olmadığını bilmeyen genç kızın soluksuz koşmasıyla devam ediyordu.
Onu duraksatan silüeti gör...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatta bazı kızlar,hayatta bir sıfır başlar. Ve onlar "Babasının prensesi." olarak adlandırılır. Bende hep onlardan olmak istemişimdir. Kim istemez babasının göz nuru olmayı? Ama ben geriden başlayanlardan oldum...
Bazıları babasını arkadaşı gibi görür. Ona güvenir, bazıları babasına tek kelime etmekten korkar, ondan korkar, ona güvenmez.
İşte ben babasından korkan tarafım. Malesef benim babam beni değil prensesi, kızı olarak bile görmezken ben ona nasıl güvenebilirim?
Baba kelimesi ne kadar da ağırdı benim için. Herkesin överek gurur duyduğu kelime ağzından çıkarken, ben hep söylemeyi bırakın bahsetmekten bile korkardım. Geçmiş zaman ekiyle söyleyip hâlâ korkan bir korkak.
Hayattan değil babasından korkan kızım,ben yarın hangi azara hangi dayağa maruz kalacak diye bir gün öncesinde düşünen,hep yalnız bırakılan kızım.
New York'un sokaklarındaki, attığınız adıma karşılık yan tarafa düşen evlerdeki huzuru tatmamis,imrenerek bakmak zorunda bırakılan çaresiz kızım.
Gerçi ne de çok tanıtım çaresizliğimi, elimde bana Özel olan tek yeteneği,ne gurur verici ama! Ve be-
"Lina BELL çabuk aşağıya geliyorsun!" bağıran babamın sesini duyduğumda yeni bir fırtınanın fragmanı değerindeki sesi tekrar duymuştu kulaklarım.-bazen duymamaya çabaladıgım ses - yatağımdan fırlayıp aşağıya koşturarak indim.
Daha merdiveni inmemiş, son adımlarımı atacakken yüzüme her zaman atılan tokatlardan daha serti indi. Kafam sağ omzuma düştüğünde gözlerim iflas bayrağını çekmiş gözyaşlarımı akıttırıyordu.
Kafam ile birlikte bedenimde sağ tarafa dönmüştü. İki elim korkuluktan destek alırken babam elini bu sefer saçlarıma attı.
Nedenini bilmediğim tokadı yiyip birde üstüne bunların ne için olduğunu bilmediğim gözyaşlarım aktığın da kendimden nefret etmek istedim...
Neden baba? Neden okşamak varken saçlarımı çekiyorsun? Neden beni sevmek varken benden nefret ediyorsun? Ben senin hıncını, öfkeni çıkaracağın oyuncağın değilim! Ben senin kızınım baba. Ben senin bir parçanım!
