Cuando el Vino (Med Series #1)COMPLETED

Chapter 18: RANDOM

I pushed Fermin kaya nagulat siya sa inasta ko. Galit ako sa kaniya. Sa tingin ko ay trinaydor niya ako. I stood up at iniwan ko siyang mag-isa doon. How can he do this to me? He didn't ask for my permission. I feel betrayed.

Namalayan ko nalang na naglalakad na ako ngayon at hinanap kung saan pumunta si Liam. Hindi ko alam kung bakit tinutulak ako ng sarili ko na magpaliwanag sa kaniya.

When I see pain in his eyes sa tingin ko ay mas doble pa ang sakit na nararamdaman ko. I can feel it.

Habang hinahanap ko si Liam ay
nakita ko si Wilson na mag-isa lang na umuupo sa buhangin.

"Hey, did you see Liam?" Umupo ako sa tabi niya.

"Liam? I saw him passing by. Badmood yata, hindi ako pinansin eh...May nangyari ba?" Tanong niya sa'kin

"No no. It's not a big deal." I answered.

"You like Liam. It's obvious." Wilson said habang nakatingin lang sa buwan.

What? Obvious? Pano niya naman nasabi? I can feel romantic feelings when I'm with him but I don't know if I really like him. Hindi ko alam, o ayaw ko lang talagang alamin kasi alam kong matatalo ako sa huli.

"I don't know Wil, I'm not sure. I have feelings for him, I admit it but you know, feelings are temporary. " Seryosong sabi ko.

Feelings are emotions and emotions are temporary. Like kunyare malungkot ka ngayon mamaya ay magiging masaya ka din. Hindi naman sa lahat ng oras ay masaya tayo, it will change.

"I get that...Pero 'wag mong hayaang mawala ang taong gusto mo dahil lang sa isang prinsipyong pinaniniwalaan mo. Huwag mong pangunahan ang sitwasyon Sophia. You will regret it." Wilson said.

Wilson already grown up. Dati ay puro pasaway lang siya sa dean, ngayon ay parang marami na siyang natutunan. May point siya. Ayokong pagsisihan ang desisyon ko.

"In the end of the day, we only regret the chances we didn't take, relationship we were afraid to have, and the decision we waited too long to make." Wilson added.

"How did you learn that thing?" I asked him.

"Based on my experience." He chuckled.

I can hear the sounds of waves. Ang sarap ng dapya ng hangin. Nakatingin lang kami ni Wilson sa malayo na para bang ang lalim ng iniisip. After 20 minutes ay tumayo na ulit ako upang hanapin si Liam.

"Where the hell is he?"

I went to the rock formation sa dulo ng resort and finally, I saw him. He was drinking alone.

Nang nasa harapan niya na ako ay tumingin siya sa'kin. He was surprised. His gaze was different, kitang kita sa mga mata niya ang lungkot.

"Why are you here?" Tanong ko sa kaniya.

"Why are you here?" Pabalik niya ring tanong.

"I want to talk to you about something." Umupo ako sa tabi niya. Kinuha ko ang bote ng alak para uminom din.

"I don't want to talk to you." He said it coldly.

"It was all misunderstanding. Mali ang iniisip mo Liam." I said.

"Mali ka ba?" Tanong niya.

Sa ganitong sitwasyon ay nakuha pa niyang magbiro. He's so unpredictable.

Nanatili lang kami sa ganoong sitwasyon habang umiinom ng alak. I can feel the ambiance of the sea touching my skin. The moon was bright at ito lang ang nagsisilbing liwanag sa amin.

"Did he like you?" Tanong niya sa'kin.

"Yes. He confessed."

"How about you? Do you like him?" He asked again.

"Tinanong mo na yan dati. Kung ano ang sagot ko dun ay ganun pa rin ang sagot ko ngayon." I answered him habang nakatingin na ako sa kaniya.

I can see his side profile and It was perfectly sculpted. Tumingin ako sa namumulang labi niya dulot ng alak. Napalunok ako nang bigla siyang tumingin sa'kin.

"Bakit mo hinayaang halikan ka niya?" He asked with his lower voice.

"Hindi ko hinayaan. Hinalikan niya lang ako bigla." Sagot ko sa kaniya sabay inom ng alak.

Tumahimik lang siya at tumingin nanaman sa malayo.

"How about you? You didn't kissed a random girl?" I asked him. Hindi ko na iniisip ang mga sinasabi ko dahil sa presensiya ng alak sa katawan ko.

"No. Why would I kissed a random girl?" Tanong niya habang nakatingin sa'kin.

"How about me? Hindi ba consider na kiss yun? Wala lang ba yun sayo?" What the hell! Ano na ba tong pinagsasabi ko. Fckk kasalanan to ng alak.

His jaw clenched while staring at me. Fuck he's so hot. Why did he look so attractive tonight? He's like a God I was trying to praised.

"No...I consider that, but you're not a random girl, Sophia." Lumapit siya sa'kin.

Fuckkk. How can I resist him? His voice was like a music to my ears that makes the butterly in my stomach dance.

"So am I special to you, Liam.?" I asked him habang lumalapit din sa kaniya.

"More than special. You're my microbiologist. You're my specialist." He chuckled.

"Bakit naman ako naging microbiologist mo?" Takang tanong ko sa kaniya.

"Dahil ako ang bacteria mo. Gusto ko ikaw lng ang makakakita sa'kin at gusto ko na ako lang ang pag-aaralan mo." He answered.

Is he fucking serious? Hindi niya ba alam kung ano ang dulot sa'kin ng mga sinasabi niya ngayon? Nanghihina ako sa mga titig niya at sa mga salitang binibitawan niya.

"Do you like me, Liam? " I asked him while I was looking at his blue eyes. May tama na ako kaya may tapang na ako para itanong yun.

He moved closer to me. Closer... Closer... Until I can feel his breathing now.... It's tempting... We looked at each other. His eyes are full of emotions.... I closed my eyes when I felt his soft lips touching mine. Our lips collided and I can feel the electricity flowing throughout my body.

Binitiwan niya na ang mga labi ko at tumingin sa mga mata ko.

"Nasagot ba nun ang tanong mo?" He asked me while our forehead are still colliding.

"No.. I want more." Pagbibiro ko sa kaniya.

Pinitik niya ang noo ko. Pucha ang sakit nun. Binibiro lang naman eh.

"Wala ng pwedeng magkagusto sa'yo Sophia, dahil simula ngayon, liligawan na kita."