Bu gezegende bana yer yoktu. Ben ölümlüydüm. Burada ne işim olabilir ki?
Ailem bu gezegene ait iken ben nasıl değildim?
Nefes alamıyordum artık. Her şey giderek zorlaşıyor, ne yapacağımı da bilemiyordum. Bir çıkış yolu bulmam gerek; en acilinden bur...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçmiş
Ben etekleri pileli olan kırmızı elbiseli, beyaz külotlu çoraplı, saçları kendince iki taraftan örmeye çalışmış ama başaramamış olan küçük kızım. Annesi ve babası olduğu için şanslı gibi görünen ama aslında oldukça şanssız olan bir çocuktum.
Geçmiş zaman... Çocuktum ama artık değildim. Bir daha çocuk ruhuna sığınamayacak kadar büyümüştüm çünkü. Bugün... 7 Mayıs. Bugün takvimimde tek koparılmış sayfa olarak, 7 rakamının uğursuzluğuna sığınarak tarihe karıştı. Gün daha bitmemişti ama bugünün tarihi geçmişim olmuştu. Güneş yerini daha Ay'a bırakmamıştı ama benim güneşim batmıştı, sönmüştü, karanlığa karışıp yolumu aydınlatmayı bırakmıştı. Bugün... 7 Mayıs; çocukluğumun ölüm günüydü. Bugün... 7 Mayıs; saçlarımın da çocukluğum ile birlikte beni bırakıp gittiği gündü. Bugün... 7 Mayıs; tüm hayatımın karanlığa hapsolduğu gündü. Bugün... 7 Mayıs; o çok sevdiğim pileli kırmızı elbisemi yakarak küle dönüştürdüğüm gündü. Bugün... 7 Mayıs; Dorothy'ın ölüm, Patricia'nın doğum günüydü. Bugün 7 Mayıs'tı.
