Bu gezegende bana yer yoktu. Ben ölümlüydüm. Burada ne işim olabilir ki?
Ailem bu gezegene ait iken ben nasıl değildim?
Nefes alamıyordum artık. Her şey giderek zorlaşıyor, ne yapacağımı da bilemiyordum. Bir çıkış yolu bulmam gerek; en acilinden bur...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elhaz: Göz ucu ile bakışlar.
Nefes nefese koşuyordum, sonra ise çıplak ayaklarım çamurlu toprakta kaydığında yerle bir oluyordum. Pes etmeden düştüğüm yerden soluklanmadan tekrar kalkıp koşmaya devam ediyordum. Soğuk rüzgâra karşı koşmaktan buz tutmuş bedenim hâlâ gitmesi gereken yere koşuyordu. Nefes almam gerekiyordu ama umurumda değildi. Nefessizlikten patlamaya hazır bir hâlde zonklayan ciğerlerim, yaralanan çıplak ayaklarım ve göğsümden girip sırtımdan çıkan kılıcın parçaladığı derimden oluk oluk akan kandamlaları.
