KATİLİMİN KATİLİYİM (TAMAMLANDI)

23.BÖLÜM

Derinden:

Gördüğüm rüya ile yine yerimden sıçradım. Maskeli o adamın yine beni vurduğunu gördüm. Görkem de benimle birlikte kalktı. Saate baktı saat 3.15 olmuştu ve bu kadar uyuyabildiğime bile şükrediyordum.

Görkem:Canım ne oldu iyi misin?
Derin:İyiyim sadece küçük bir kabus gördüm.
Görkem:Su getirmemi ister misin?
Derin:Yok sen uyu canım ben suyu alır gelirim 5 dakikaya yanındayım.
Görkem:Eminsin dimi canım.
Derin:Eminim sorun yok hem bu ev güvenli merak etme.

Işıkları tek tek açarak aşağı kata kadar indim. Sanki her an arkamdan birisi çıkacakmış gibi hissettigim için sürekli arkama bakarak yürüyordum. Sonunda mutfağa geldiğimde hızlıca suyu doldurup arkamı döndüm.

O maskeli yine buradaydı. Kalbim hızlanırken sesim kesildi. Bir an çığlık atmayı hatta nefes almayı bile unuttum. Kalbim sıkışmaya devam ederken ağzımdan fısıltı ile "sen kimsin?" kelimeleri döküldü. Gülümsedi ve maskesini yavaşca açmaya başladı. "Madem bu gece öleceksin katlini tanımak senin de hakkın dimi" dedi ve maskeyi masanın üstüne attı.
Derin:A-Ahmet! 

Silahın namlusu burnumun ucuna geldiği anda nefesim kesildi. İşte her şey bitmişti. Herşey sona etmişti. Gözlerimi kapattım. Duyacağım kulak çınlamasını düşündüm sonrası yok. Sonrası koca bir karanlık. Ölümün sessiz çığlığı. Ve tak.

Ama bu tak sesi tabanca sesi değildi. Bu bir kırıma sesiydi. Gözlerimi kısık bir sekilde açtığımda karşımda Ahmet değil Görkem vardı. Ahmet ayağımın dibine düştü. Kafasına şişe ile vurmuştu. Telaşla ev telefonuna sarılacsktım ki birinci şoku atlatamadan ikinci şok geldi.

Yengem elinde silahla kapıda üzerimize geliyordu. Görkem ve beni tamamen karşısına aldı.
Fatma:Bir kişi ölecekti bu çocuk sayesinde sayı iki oldu. Ama bir şey diyim mi derin bu benim ilk cinayetim değil ve ha bir ha iki kişi ölmüş benim için hiç fark etmiyor.

Görkem beni arkasına alırken aniden Emrah komseri gördüm. Birden yengemin arkasından gelip silahı elinden aldı ve kolunu geriye doğru büküp kelepçeyi taktı. Ahmet'e de kekepçeyi takıp elindeki telsiz ile polisleri çağırdı.

Emrah:İyi misiniz çocuklar?

Benim sesim yine çıkmadı. Görkem kısaca "iyiyiz" dedikten sonra siren sesleri duyuldu. Ahmet ayılıyordu ve hemen polis aracına aldılar.

Emrah komer:Derin artık için rahat olsun kızım. Şimdi bunları nezarete alacağız ve yarın sabah da sorguları olacak. Sorguya katılmak istersen Görkem seni getirir. İrtibat halinde olacağım. Şimdi huzula yatağına yat ve yarını bekle.

Derin:Herşey bitti mi?

Bu cümleyi kurarken kendime engel olamadım anın heyecanı ve korkusu ile de göz yaşlarımı serbest bıraktım.

Emrah:Hayır Derin bitmedi kızım senin hayatın yeni başlıyor. Ama mutlu bir hayat umarım artık hiçbir şey seni üzmez ve yormaz. Kötü olayları diyorsan onlar bitti. Kurtuldun.

Görkem:Aklıma bir şey takıldı. Siz burayı izliyor muydunuz nasıl hemen geldiniz. Biz sizi daha aramamıştık bile.

Emrah:Tahmini bir olay üzerine geldim ve iyiki gelmişim. Siz şimdi bunları düşünmeyin yatın uyuyun ve yarını bekleyin. Ben size her şeyi anlatacağım sorgudan sonra.

İkimiz de kafamızı salladık ve Emrah komser çıktı. Dış kapıya baktığım anda kapı kilidinin sökülmüş olduğunu gördüm. Görkem de fark etmiş olacakki hemen kapıcıyı aradı.

Yaklaşık yarım saat sonra kapı yapıldı ve ben halen olayın etkisini atlatamadım.

Görkem:İyi misin biraz daha? 

Derin:İyi değilim sanırım ama iyi olacağım.

Görkem:İyi olacağız canım hadi gel artık rahat rahat uyu hiçbir sorun kalmadı. Herşey bitti. Emrah komserin de değdiği gibi kötü şeyler bitti iyi şeyler daha yeni başlıyor.

İkimiz de güldük ve beni kolunun altına alıp odaya doğru götürdü. Rahat yatağımıza yattık ve rahat uykumuza daldık...