Unexpected Love (Book 1)

Chapter 3

Kriston's POV

Dalawang taon na ang lumipas simula nung lumipad ako papunta dito,sa states.Naging masaya naman ang pamumuhay na min dito.Nagkaroon ako ng mga kaibigan,Americano at Pinoy.Pero iba pa din ang saya kapag na sa sariling bansa ka,sa Pilipinas,na mimiss ko na ang mga magagandang tanawin doon.Lalo na ang naging mga kaibigan ko doon.Kumusta na kaya yung batang babaeng naging matalik kung kaibigan doon.?

'knock,knock,knock'

"Yes?"

"Son?breakfast is ready.Come with us na,let's eat."si mommy,palagi ko naman silang nakakasabay kumain kaso agahan lang dahil minsanan lang kami magkasabay kumain ng tanghalian,ng hapunan dahil madami silang meetings at business proposal.

"Okay,I'm coming."

---

"Good morning,son!how's your sleep?"si dad.

"Hm,ayos na man.How about you po dad,mom?"sabay angat ko ng tingin dito .

"Ayos lang naman din."ani ni mommy habang ngumunguya ng bread.

"Yah."si daddy

"Hm.."habang humigop ng kape si daddy.Nag-angat ito ng tingin sa akin.
"Son,I decided to-to stay more years here.Kase kilangan natin tutukan ang busines ng Lolo mo dito,at we want ng mommy mo na dito ka ipagcollege kase mas maganda learning mo dito,cuz you are the only one who will manage our company in the future.So,stay muna tayo dito,but don't worry babalik tayo sa Pilipinas if na settled na natin lahat'lahat,okay."

What---

"But dad I want to---arghh,k fine."natinag ako sa titig ni mom.Iba kase siya magalit,kesa kay dad na nadadala pa sa usapan,pero si mom,tsk..nevermind.

"I'm done,aakyat lang ako."umakyat ako sa kwarto ko.Medyu nakakatampo sa side na sabay silang na ngako sa akin.Tapos hindi din naman tutuparin,pero naiintihan ko naman sila eh,sadyang  nakakalungkot lang isipin.

Tisha's POV

"Mommy!mommy naman ih!ayaw ko nga sumama.Dito nalang ako."

"Huy,sa ayaw at sa gusto mo sasama ka,diba I told you already na about this?alam mo nang namatay na yung care taker ng mansion,at farm natin doon,na si Berting 3 months ago.Kailangan natin uwian yun dahil nabubulok na mansion at lupain natin doon.Okay!"singal ni tita

"Si Tisha na lang isama mo,not me!okay!I told you already din mom that I'm not a kid anymore,I can handle my self alone,okay!So please,please,please mom."nagmamakaawang saad niya

"Syempre naman isasama naman talaga natin yang si Tishang,may choice pa ba tayo ih kung  pwede lang wag na isama yan dagdag pamasahe lang yan pero kaso mas malaking naman gagastusin natin pagnaghire ng personal cook natin,Hindi pwede magpaiwan yan dito!,sino nalang magluluto ng breakfast,lunch,
dinner,at meryenda na tin.Kaya sasama din siya at ikaw din,hindi ako papayag na maiwan ka dito,at saka bakasyon lang naman din punta natin doon yung bakasyon natin doon sa disyembre ay ilalaan ko para maipaayos ko mga lupain natin doon,at tsaka pansin ko abir,bat ayaw na ayaw mo umalis na sumama sa amin ah.?!.nako nako nahihilig ka na talaga sa pagpaparty niyo,alam mo walang magandang idudulot iyan sa iyo at tsaka pag-ikaw talagang bata ka na ano,nako nako iwan ko talaga magagawa ko saiyo huy!Bata ka pa kaya---"Hindi niya na natapos ang sasabihin niya dahil pinutol na ito ni ate Rheane.

"SHUT UP!.Nakakawalang gana.End of convo."malalaking yapak ang pinakawalan niya paakyat sa kwarto niya .

Nandito kami ngayon sa hapag kumakain ng hapunan namin,tinapos ko na ito at hindi nalang umimik pa,nakakalungkot lang isipin na hindi o wala talaga silang balak na isama ako kung hindi lang dahil sa trabaho na yan ,iiwan pa talaga nila ako.Hays pero nevermind,erase mona ito sa utak ko.Namiss ko na din dun lalo na yung favorite place mo dun, yon yung lugar na tagpuan na min ng lalaking hanggang ngayon,naging parte ng alaala ko.Miss ko na din siya,kamusta na kaya siya?bumalik na ba siya kung kailan ako naman ang wala,nako.