Unexpected Love (Book 1)

SIMULA

"Tishaa!..My God!
What time na?!It's almost 6:30 na,but.. wala pang breakfast!!"bungad ni tita saken.

"So-sorry po Tita Señora."

"Faster!papasok na si Rheane sa school first day pa naman.
"Next time wake up early,itatak mo yan sa maliit at cheap mong kukuti!Che!"aniya.

Sigaw dito,sigaw doon,batok dito,batok doon.Nakasanayan ko na den ito araw-araw,lumake kase na ako na kina Tita na nagkaisip,sabe nila kapatid daw ni Tita ang tunay kung ina pero matagal na daw itong patay dahil sa aksedente pitong buwan pa daw ako.Aksedenteng diko den alam kung ano ito,iwan ko ba kung ano talaga ang totoo.Tapos yung Ama ko daw ay hindi daw nila alam kung buhay pa ba o kung nasaan.

Pagkatapos kung magluto ng breakfast. Naligo nako dahil madami pa akong gagawin.Kasi yung kasambahay namin ay kumuha ng isang linggong day off kase nagkasakit daw anak nito,kailangan alagaan.Kaya ako na muna ang gagawa ng mga gawaing bahay.Parang tinuring na nila den ako na kasambahay nila pero hindi na ako nagrereklamo kase wala den naman akong pagpipilian,sila lang ang kilalang kung kamag-aanak o kadugo since dati pa.

"Tisha,kumuha ka nang dalawang basket na bulaklak sa farm."saad ni Tita

"Bakit po tita,saan niyo po ilalagay?"
"Bwct na man oh!kumuha ka nalang,hm ilalagay ko dito sa mansion at may pagdadalhan akong kaibigan.Faster!!"

"Po,yes po aalis na po ako."ani ko

Sasabihin din naman pala magmamaldita pa,ano ka ba Tisha wag kang ano masanay ka na jan sa Tita mo may pagkademoñita.

-------

"Lalalalalalala."
"Lalalalalalala"
"Hm-hm-hmmmm"

"Ang gaganda niyo talaga buti pakayo inaalagaan,minamahal eh ako daig ko pa ang basurang nabubulok dahil parang itinapon nalang ng ganon,ganon lang.May tatay nga pero tinakwil naman.Walang nag-mamahal sakin kundi ang sarili ko lang mismo."naiiyak na saad ko.

Pero hindi ko na napigilan ang mga luhang nag-uunahan sa pagbuhos sa aking mata.Habang nakaupo sa bandang burol at umiiyak sa hindi inaasahan, may nag-abot sa akin ng panyo sa aking tagiliran.Nag-angat ako ng tingin pero patuloy paden sa paghikbi.

"Bata,bakit ka umiiyak?ito oh,kunin mo ipunas mo."aniya

"Sigurado ka ba,papahiramin mo ko niyan?eh parang mahal ata yan madudumihan ko lang yan,at tsaka magagalet ang mama mo."

"Don't worry,madame pa naman ako niyan sa house."

"Oh-o sige,salamat ah."sabay kuha ko sa panyo.

"Can I sit beside you?"
"O-okay?"
"HAHAHA,nahihiya ka noe?Don't be shy,bata..why are you crying ba?"

"Ah,Wala napuwing lang"nakangising sabe ko

"I know you don't feeling well,sabihin mo saken,I'm here to comfort you,if needed."

"Kasi feeling ko isa lang akong malaking basura sa earth."naiiyak nasaad ko

"Huh?why?"
"Lumaki ako na walang magulang,sa--sa untie lang ako lumaki.Walang may Mahal saken lahat sila ayaw saken,lahat sila hindi ako mahal."

"No,your wrong everyone loves you.Kase kung di ka nila mahal wala ka sa mundo.
Your mom..mahal ka nun.I am very very very sure.Swear to god.Pati dad mo Mahal ka nun kaya--."di niya natapos ang sasabihin dahil pinutol ko na sya.