Yakamoz

Kalp atışları...

     'Deniz ordan uzaklaştı ama aklı hala orada o kızda kalmıştı.Deniz ne olduğunu anlayamadığı bi şekilde kalbinin pır pır attığını hissediyor,gözleri hala o simsiyah saçlarda geziniyordu.

      Ertesi gün Deniz işten geldiğinde ne olduğunu anlayamadığı bi şekilde kendini deniz kenarın,kızı bekler bulmuştu.Deniz 1 saat boyunca deniz kenarında dolaştı,oyalandı.

       Ve işte beklediği gelmişti.O güzelim kız karşısında sanki oda Deniz'in için gelmişcesine manalı manalı Deniz 'in gözlerine bakıyordu.

      Yeni bir umut daha...
   Kız Denize yaklaşıp konuşmaya cesaret etmişti.

-"Burası bana huzur veriyor.Yakamoz,denizin kokusu sanki dünya dertsiz,sadece böyle güzellikler varmış gibi geliyor.Saklı bi cennet gibi,herşeyden kaçıp sığındığım gizli bir dünya gibi..Ah özür dilerim bu arada ben Sevgi.Hemen şurada köşe de mavi evde oturuyoruz"deyip elini Deniz'e uzattı. Deniz,Sevgi'nin söylediklerini dinlerken içinden geçenlerin aynısı noksansız duyunca biraz şaşırmış biraz da sevinmişti.Demek ki onun gibi olan,onun gibi düşünen sadece Deniz değildi.Deniz:

-"merhaba bende Deniz"diyebildi sadece.

     Deniz düşüncelerini olduğu gibi söyleyen biri değildi.Düşündüklerini hep içinde saklardı.Bu yüzden pekte birşey söyleyemedi.Ama hissettiği birsey vardı ve Sevgi'ye baktığı zaman içinden bişeyler sökülüyordu sanki.

     O akşam uzun sohbetten sonra ertesi güne tekrar buluşmak için anlaşıp evlerine gittiler.