KILIG [ jeanmarco one-shots ]

june 18th - smile

gdzie marco ma do wykonania mały projekt z zajęć fotografii

P L A Y L I S T

børns
american money

edith piath
la vie en rose

the neighbourhood
silver lining

* * *

     — Ja wiem, że zbliża się koniec roku szkolnego i tak dalej, ale chociaż udawajcie, że próbujecie się skupić — przemówił stojący na środku klasy nauczyciel, który z marnym skutkiem usiłował przywołać do porządku myślami nieobecnych uczniów.

     Marco pod tym względem nie różnił się od reszty, albowiem również i on mimo że fizycznie siedział w ławce i uczestniczył w lekcji, mentalnie znajdował się zupełnie gdzieś indziej. Głównym powodem zaistniałej sytuacji zdawała się być pora roku, która objawiała się wysokimi temperaturami skazującymi nastolatków na istne duszenie się w klasach. Dodatkowo, sama myśl o obcowaniu z żywotną przyrodą w towarzystwie przyjaciół i prowadzenie niezobowiązujących pogawędek była dużo bardziej kusząca niż tkwienie w czterech ścianach szkolnego budynku. Marco, wpatrując się w rzeczywistość zaokienną i wyczekując ze znudzeniem dzwonka mającego ogłosić wszem i wobec koniec lekcji, prowadził rozległe rozważania w kwestii planów wakacyjnych. Co prawda nie zdecydował się jeszcze na nic konkretnego, ale o ile zamierzał zrealizować choć połowę z pomysłów wyjazdowych, to nadchodzące dwa miesiące zapowiadały się obiecująco. Największe nadzieje pokładał w wyjeździe w plener wraz ze swoim chłopakiem – który kompletnie olewał ostatnie tygodnie w szkole i gdy tylko miał taką sposobność, to nie opuszczał mieszkania i oddawał się sztuce – oraz grupą jego bliskich znajomych. Od wycieczki dzieliły go jednak zapewne tygodnie, w przeciwieństwie do lekcji mającej miejsce w czasie rzeczywistym.

     — Wiecie lub nie, ale brakuje wam ocen — poinformował nauczyciel.

     Tylko tego brakowało, pomyślał Marco, wzdychając z poirytowaniem i jeszcze intensywniej marząc o znalezieniu się z dala od szkolnej ławki oraz niewygodnego krzesła, do którego przyklejał się każdy nagi skrawek jego skóry. Odczuwane przez niego rozdrażnienie nie miało źródła w niechęci do uczestnictwa w zajęciach z fotografii. Wręcz przeciwnie – to wspomniane lekcje były głównym powodem, dla którego przed dwoma laty zdecydował się na złożenie papierów do tej konkretnej placówki. W poprzedzających miesiącach uczestniczył w nich raczej z entuzjazmem; czasem zdarzało się, że były mu obojętne, ale jedynie wtedy gdy nie dopisywał mu humor. Wszystko rozchodziło się więc o to, że nauczyciel prowadzący te zazwyczaj atrakcyjne zajęcia nie do końca zdawał się rozumieć okoliczności i pomimo gorącego okresu, wywołującego u uczniów rozluźnienie oraz awersję do przychodzenia do szkoły, nie zmniejszał swych dość wysokich wymagań. Poza tym, nie do końca rozumiał słowa brakuje wam ocen, skoro dobrze pamiętał każde z licznych zadań, jakie nakazano im skrupulatnie wykonać i które miały zostać ocenione.