My Boyish Girl Friend

WHY?

JL'S POV

"Shush. Everything's gonna be alright~" Comfort niya kay Courtney habang umiiyak dito sa living room.

"Sorry sa abala ha? Thank you but I need to go." Tatayo na sana siya pero pinigilan ni Kean.

"Stay here tonight. Delikado nang umuwi ng ganitong oras."

She acceded on what Kean said. I lost my mood that's why I go upstairs.

Maya-maya, umakyat din silang dalawa at pumasok sa kwarto habang nakaupo naman ako sa kama.

"Lemme sleep you here. Hindi kasi pwede gamitin yung isang kwarto kasi kila Mama yun at wala na kaming guest room."

Ano?

You'll let her sleep here?

BIG NO.

"JL, okay lang ba sa'yo na magka-tabi kayo ni Courtney?" Napatingin ako sa kanila at umiling.

"De, sige. Dun na lang ako sa couch sa sala. Baka kasi masikipan siya eh."

"Are you sure?" Tanong nung Kurtni.

Pakyu.

Lumabas na lang ako kaagad ng kwarto at dumarecho sa couch. Kasyang-kasya naman ako kasi hindi naman ako ganun katangkad.

Bigla na namang may kirot akong naramdaman sa aking puso.

Ayoko ng may katabi siyang iba pero bakit ganun? Hinayaan ko lang siya.

Nakatulog naman ako ng walang unan at walang kumot dahil sa pagka-badtrip ko pero nagising na lang ako bigla sa gitna ng gabi.

Madilim ang buong bahay at tanging sa kitchen lang ang may ilaw. Hindi ko alam kung bakit ako dinala ng mga paa ko papunta sa tapat ng kwarto ni Kean.

I lend my ears to hear if they're sleeping but I'm wrong. "Kean naman eh! Tama na kasi! Hahahaha!" I heard her voice.

"Kean! Ano ba! Hahaha!" Patuloy pa din siya sa pagtawa habang hindi naman nagsasalita si Kean.

May biglang pumasok naman sa isip ko..

May ginagawa ba silang malagim---

NO JL.

STOP THINKING THAT FCKING STUFF!

Pero hindi ko talaga mapigilang makinig ulit at narinig ko namang nagsalita si Kean. "Ito lang yung paraan para mapasaya ka ngayong gabi."

Dahil sa sinabi niyang napa-nganga ako. Hindi ko na kaya pang makinig kaya tumakbo ako pababa sa couch at humiga ulit.

"Sino yun?" Narinig kong pagtataka ni Courtney habang nasa labas ng kwarto. I think.

Pumikit lang ako para mag-akalang tulog talaga ako. "Hayaan mo na yun. Tara na." I heard Kean said then narinig ko ulit ang pagsara ng pintuan tsaka tumulo ang aking luha.

Shit! Why?!

**
~THE NEXT MORNING~

"Omg! I'm excited to meet your band mates!" Sabi niya na kulang na lang eh sapakin ko na sa sobrang OA.

Andito kami ngayon sa kotse ni Kean. Nakaupo siya sa passenger seat at ako nama'y andito sa likod.

Hindi pa din kami nag-i-imikan ni Kean simula kaninang umaga. Humirit pa kasi 'tong babaeng to na ipakilala siya sa mga ka-banda namin. Pa-importante lang? Ganern?

Ewan ko ba kung bakit mas lalo pang lumala yung ugali ko nung makilala ko 'tong Courtney na to. Feel ko kasi incompatible kami eh.

"Oh, Kean! May powder ka pa sa gilid ng lips! Ikaw kasi! Ang gulo mo pulbuhan!" Pinunasan niya ito gamit ang kamay niya saka naman ngumiti si Kean. "Thanks."

Capital

B

W

I

S

I

T

Dahil hindi ko na nakayanan yung inis ko, "Kean, itigil mo yung kotse."

"Huh?"

"Basta itigil mo!" Tinigil niya nga yung kotse saka ako lumabas at naglakad palayo.

Habang naglalakad ako, sinusundan ako ng kotse ni Kean. "What's wrong?!" Echos nung babae.

I raised up my middle finger and the reason she got shocked. Hindi na nila ako sinundan at tumakbo nalang ako.

Saan ako pupunta?

Sa dorm.

Malapit lang naman dito yung dorm ko kaya nilakad ko na lang at pagkadating ko, humiga ako sa kama saka umiyak. Oo! Na naman!

Bakit ba ko nagkaka-ganito?!

Bakit ba napakahina ko?!

Niyakap ko yung bear na bigay sakin ni Klint saka binuhos ang galit na nararamdaman ko.

Lahat na lang ba ng saya na ipapadama sakin eh pang isang araw lang? :'(

Lord, bakit ganun?

Sa sumunod na mga araw, hindi na ako muli bumalik sa bahay ni Kean pero nandun pa din yung gamit ko.

Pinastay ko muna sa dorm ko si Nicolai at naikwento niya din sakin na sila na ni Jethro nung victory party lang.

Hindi na din naman ako sinundo o hinanap man lang ni Kean kasi siguro masaya na siya sa Courtney niya.

Tinanggap ko na lang na lagi naman akong sasaktan.

Okay lang, sanay na 'ko.
-JL LOPEZ

Minsan nga, naisip ko na siguro kailangan ko na lang muna pagbutihin yung pag-aaral ko para naman sumaya ako. Yun siguro yung saya na hindi pang isang araw lang.

Kahit na gaano man kahirap ang umiwas at pigilang hindi siya makita, kinakaya ko para hindi sila magambala.

Na-realize ko din na Friends can make you realize that you're not lonely even without a lovelife.

After an hour, nakita ko yung kotse ni Kean na nasa tapat ng school namin.

Bigla na namang tumibok ng mabilis yung puso ko at umaasang hinihintay niya ako.

Paglabas niya sa kotse, nagtaka ako kung bakit pa siya umikot sa kabilang pintuan at may pinagbuksan palang iba kundi si Courtney.

Sa iba ako tumingin para isiping Hindi ko sila pinagmamasdan pero nung ibalik ko ang tingin ko, nagkasalubong ang aming mga mata ni Kean.

Iniwas ko yung tingin ko tsaka naglakad na palayo.

Satisfied ka na naman sa babaeng kasama mo eh kaya hindi mo na ko kailangan kasi masaya ka naman.

-----------------------------------------------------------

Author's Note:

Sorry sa lame chapter at nawawalan kasi ako ng idea eh. Baka last update ko na 'to :( Di na kami magiinternet. So sad! HAHA pero try ko pa din :)

Votes naman po?

-TrishaMaxinne.