Such Sweet Revenge | Winteriron

Chapter 4

Tony’nin masası restoranın arkasına, meraklı gözlerden ve kulaklardan uzakta tedbirli bir şekilde gizlenmişti. Sahipleri, bir sabah erkenden, akşamdan kalma, sıska ve acınacak durumda olan yirmi yaşlarındaki benliği lokantada tökezlediğinde Tony ile tanışan iki uzun zamandır dostlardı ve burayı yöneten iki kadın (o zamanlar henüz yasal olarak evli değillerdi) ona bir bakış atmış ve kahveye, yiyeceğe ve biraz kibarlığa ihtiyacı olduğuna karar vermişlerdi, ancak sert bir şekilde yaşam tavsiyesi de sundular (yanlış değillerdi).

Sahipler hem güvenilir hem de Tony'nin kapsamlı güvenlik ihtiyaçlarını karşılayacak kadar uygun olduklarından, yıllar geçtikçe bu küçük lokanta gizli buluşmalar, iş anlaşmaları, İntikamcı işe alımları ve iyi yemek gerektiren diğer her şey için gidilecek yer haline gelmişti. Karşılığında, Tony’nin himayesi, sahiplerinin üç çocuğunu üniversiteye göndermiş ve çeşitli ekonomik krizler boyunca iş dünyasındaki yerini korumuştu.

Bugün, Pentagon’u geride bırakan güvenliğe sahip küçük lokanta, eski bir Sovyet suikastçısı ile olağanüstü bir buluşma noktası olarak hizmet vermeye hazırdı.

Tony beklerken kahvesinden bir yudum aldı, dalgın bir şekilde pencereden nadiren geçen yayaları ya da hızla kararan caddede aceleyle giden beş kişiyi seyrediyordu.

Buraya nasıl gelmişti böyle? Hâlâ bunu anlamamıştı, ama bu gelişme… onunla Barnes arasındaki bir şey, FRIDAY'e Barnes'ı Yüzbaşı Amerika'dan 'çalmalarını' önerdiğinde Tony'nin beklediği şey bu değildi.

Rhodey'nin düşünmeden yaptığı yorumun Tony'nin zihnini bir ampul gibi aydınlattığı doğruydu. İntikam fikri kulağa çok cazip ve çok lezzetli gelmişti ve Tony bu konularda hiçbir zaman özel olarak disiplinli olmamıştı. Bu yüzden, Rogers'ın perişan, yalnız ve parçalanmış olduğu bir dünyanın baştan çıkarıcı fantezisinde kendisinin kaybolmasına izin vermişti, çünkü en değer verdiği kişiyi kaybetmek ve o sevgili kişi Tony'nin olduğu zaman bu kayıp daha da acı verici, daha da tatlı hale getirilecekti.  Bu Rogers'a, Barnes'ı böyle kaybetmek, tüm insanlar arasında Tony'ye ve—

Ve elbette, bu hoşgörülü fantezinin tamamı, Tony'nin vicdanı hemen yüzeye çıkıp kıçına hızlı bir tekme atması ve birisini piyon olarak kullanmanın birkaç düzeyde berbat bir şey ve bunun Howard'ın yapacağı türden bir şey olduğunu hatırlatmadan önce iki saniye sürmüştü.

Bu Obie'nin yapacağı bir şeydi ve Tony bundan dolayı kendinden nefret ediyordu.

Bu yüzden hayali itmiş, karanlık bir yere, gün ışığını asla görmemesi gereken geri kalan acımasız ve bencil düşünceleriyle onu kilitlemişti, ama o telefonu çoktan sipariş etmişti, bu yüzden en azından yapabileceği şey lanet şeyi Barnes'a göndermekti.

Zaten Winter Soldier'ı takip etmenin zararı olmayacağına kendini ikna etmişti ve Tony artık bu adama karşı intikamcı düşünceler beslemiyordu, biraz ruh arayışından ve biraz terapiden sonra, yani böylece başka bir şey olmasa bile, belki mektup ve telefon dışarıdaki sefil bir adamı biraz daha az umutsuz hissettirirdi.

Telefon potansiyel bir iletişim hattı olsa da, Tony dürüst olmak gerekirse yanıt olarak garip bir 'teşekkür ederim' den daha fazlasını beklemiyordu. Kahretsin, süper askerin telefondaki 'Stark' a bir göz atıp onu sadece paranoyadan bir milyon parçaya böldüğüne bahse girmişti.

Daha az olası ama yine de mümkün, Barnes'ın Rogers ile söz konusu telefonun varlığını paylaşmasıydı ve bu düpedüz can sıkıcı olurdu çünkü o zaman Tony cep telefonlarını parçalara ayırırdı.

Bunların hiçbirinin gerçekleşmemesi Tony’yi şaşırtmıştı –ve aşırı sorgulamamaya çalıştığı bir zevk duymuştu–. Bunların yerine, Barnes'tan gelen bir cevap,  bir sohbete dönüşmüş o da daha sonra farklı sohbetlere dönüşmüştü ve Tony ne olduğunu anlamadan bir ay geçmişti. Tony'nin Bucky Barnes ile aşırı istekli bir genç gibi mesajlaştığı bir ay.