Mainmeiden 2

hoofdstukje 22

*Na een paar weken van herstellen, mocht Nils eindelijk weer optreden. De meiden hebben een groot succes, en staan op het punt om samen met de jongens te vertrekken naar Japan.*

P.O.V Luna

Hier staan we dan, op het vliegtuig om naar Japan te vertrekken. Samen met de jongens van mainstreet en de meiden. Als je me dit een paar jaar geleden had gemeld had ik het nooit durven dromen, maar nu is het zover. We gaan richting Japan.... Wereldwijd worden we steeds groter. De jongens zijn meer Engelse singles gaan opnemen waarvan Runaway een hit is overal. We lopen door de douane. Nils die naast me loopt, kijkt me met een grote glimlach aan. Ik glimlach terug en pak zijn hand. Ik weet niet of ik het al had gezegt, maar we hebben een privèjet. De jongens zitten in hun eigen hoekje. Ik praat even met de meiden. "Meiden, wie had dit gedacht..., we zitten nu in een vliegtuig opweg naar Japan... Een paar jaar geleden had ik dit echt niet kunnen dromen hoor..." zeg ik tegen de meiden. Ze schudden ook dromerig nee. "Ik weet nog dat we gewoon naar het optreden van Mainstreet gingen... De tijd gaat zo snel" zegt Sara.  "Jepp en nu zijn we best wel bekend" zegt Mellanie droog waardoor iedereen moet lachen. "Al die herinneringen, ik dacht eerlijk gezegt dat we het nooit zover zouden schoppen." zegt Owen. "Dat we in Nederland al bekend waren vond ik al heel speciaal" zegt Rein. De stewardes zegt "Wilt u alstublieft uw riemen vastmaken, we gaan opstijgen" en dan loopt ze weer weg. We doen onze riemen vast en gaan opweg naar Japan....

P.O.V Owen

Gohh... Hier staan we dan, in Japan. Ik maak een foto en zet op twitter "Finally in Japan, feels unbelievable!" Ik download de foto erbij en verstuur hem. Ik krijg gelijk allemaal reacties waar ik later wel eens naar kijk. "Kijk een man met een bordje waar onze namen op staan" roept Rein naar ons. We halen onze bagage op en lopen naar de man. Het zijn 2 taxi's die ons komen ophalen om ons naar het hotel te brengen. Eenmaal bij het hotel aangekomen, staat het er vol met fans. Gelukkig zijn er ook een aantal beveiligers met ons meegekomen dus konden we makkelijker door de menigte heen. We maakten wat foto's hier en daar en deelden soms handtekeningen uit. Het duurde wel 10 minuten voordat we echt binnen waren. Eenmaal binnen kregen we de sleutels. "Okee mensen jullie hebben 4 kamers" zegt onze manager die zelf een andere kamer tot beschiking kreeg. "STELLETJES BIJ ELKAAR" roept Daan en trekt Noey mee naar een kamer. Ik en Mellanie zijn sinds kort ook bij elkaar waar ik heeeel erg blij mee ben. Ik loop naar onze manager toe en pak een sleutel. Ik pak mijn bagage en loop samen met Mellanie naar onze kamer. 

P.O.V Noey

Als Daan de sleutel van het slot heeft stopt hij de sleutel in zijn broekzak. Hij doet de deur open en tilt mij in een keer in bridestyle op de kamer binnen. Hij legt mij neer op het bed en pakt onze bagage. Terwijl Daan de bagage pakt kijk ik mn ogen uit. Ik loop een rondje door de kamer. Daan kijkt ook bewonderen de kamer rond. De kamer is best wel groot. In een keer gaat de telefoon. Ik neem op "Yess??" vraag ik. 'HEEEI noeeyy" roept Sara door de telefoon. Ik moet lachen en praat met haar over de kamers. Het is nog maar 12 uur in de middag terwijl we best wel moe zijn. Ik en Daan liggen op het bed wat met onze mobiel te spelen. We hadden de wifi code gekregen. Ik zet in de app "Wat doen vanmiddag??"  gelijk antwoorden ze dat ze willen. We mogen van de manager het hotel niet uit dus we gaan chillen in het Restaurant. We praten over het concert van de volgende dag. Het was heel gezellig. Iedereen is kapot moe, en zit te gapen. "We moeten wel wakker blijven anders wennen we nooit aan dit ritme." zeg ik. "Ja, klopt maar het ik kan wel slapen nu" zegt Nils gapend. Het word drukker in het restaurant rond etenstijd. We vragen om de menu kaart in het Engels en bestellen wat te eten. Rond een uur of 8 vertrekken we naar onze kamers. Na het tandenpoetsen en omkleden lig ik eindelijk in bed. Daan komt naast me liggen onder de dekens en slaat een arm om mij heen. 

P.O.V Rein

Die volgende ochtend wordt ik wakker. Ik gaap even en kijk de kamer rond. Ohja we zitten in Japan, in Tokyo om precies te zijn. Mijn arm ligt nog steeds om Sara heen. Ze is slaapt nog. Ik kijk er even na. Op een gegeven moment kreunt ze even en beweegt zich. Dan knipperen haar ogen. Ze is wakker. "Morning baby" zeg ik tegen haar. "Goeiemorgen" zegt ze moe. Ze is zo schattig nu. Wat ben ik blij dat ik haar vriendje mag zijn. Ze draait zich om naar mij toe. "Lekker geslapen??" vraagt ze. Ik knik en geef haar een kusje op haar mond. Ze glimlacht even. "Ik wil samen met jou in bed blijven" zeg ik terwijl ik haar dicht in mijn armen klem. Ze grinnikt en slaat haar armen om mij heen. 

P.O.V Sara

Zo liggen we nog even in elkaars armen. Ik ben doodop. Na een paar minuten, ga ik toch maar uit bed tot grootste ergenis van Rein die graag wil dat ik blijf liggen. Ik loop naar mijn koffer en pak daar een setje kleren uit. Ik loop naar de badkamer en draai de deur op slot. Ik besluit snel dat ik even wil douchen en stap onder de douche. Na een korte douche droog ik me af en kleed ik me om. Ik doe mijn make-up en loop de badkamer uit. Ik zie Rein staan in zijn broek en bezig om zijn shirt aan te doen. Hij draait zich met een ruk om. "Ow sorry, ik ga wel weer" zeg ik tegen hem en wil me omdraaien. "Nee, maakt niet uit' zegt Rein. Hij trekt snel zijn shirt aan. We trekken onze schoenen aan. Ik sta op en Rein zegt "Kom babe, we moeten gaan." We lopen naar beneden, waar de rest al in het Restaurant zit. We eten wat en moeten naar buiten. Het is 11:00 uur in de ochtend en er staan al hordenen aan fans. De medewerkers van het hotel zeggen dat we maar via de achteruitgang eruit moeten gaan. We bedanken ze en we vertrekken via de achteruitgang. Zodra de auto langs de fans rijd rennen er een paar meisjes mee. Ik denk dat ze het weten door de geblindeerde ramen. Na even te hebben gereden moeten we uitstappen bij het concert gebouw. We stappen uit de auto. Ik kijk Rein aan en hij geeft me een bemoedigde blik. We stappen hand in hand de auto uit, zoals alle stelletjes doen. Ik pak Rein zijn hand goed vast. De paparazzi riep naar ons om hun kant op te kijken maar we bleven kijken naar onder. De beveiligers duwden de mensen wat naar achteren zodat we er goed door konden lopen. Eenmaal binnen lopen we door naar de kleedkamers. Ik en de meiden hebben een gezamelijke kleedkamers. De jongens hebben een eigen gezamelijke kleedkamer.  De stylisten staan al klaar om ons om te kleden en er staan mensen om onze make-up opnieuw te doen. Het duurd wel even voordat we klaar waren maar de mensen zijn heel gezellig. Ik ben klaar en ga mijn stem opwarmen met Luna en Noey die ook al klaar waren. We maken een gek instagram filmpje en uploaden die. "we moeten zo op" zegt Mellanie. "Jaa, ben zenuwachtig. Dit is ons eerste optreden in Japan!" zegt Noey. Ik knik enthousiast. "Two minutes" roept een medewerker. We lopen snel naar de jongens die een kleedkamer tegenover ons hebben. Ze geven ons een kusje op de wang en wensen ons succes. We rennen met een medewerker samen met de jongens naar de stage. Ons eerste nummer is met hun samen. We komen op het podium. Dit is het dan... We lopen met de jongens hand in hand op en iedereen begint te gillen. "Lets do this." fluister ik tegen Mellanie en ze glimlacht. Dan volgen de eerste tonen van het het nummer MAINGIRLS

THEE EENDD 

------------------------------------------------------------

Dit is het echte Einde van Mainmeiden 2! Ik vond het heel leuk om dit boek te schrijven en ik hoop dat jullie willen laten weten hoe dit boek was :) 

liefs Elina