Mainmeiden 2

hoofdstukje 5

P.O.V Luna

Ik wordt wakker. En kijk om me heen. Ineens schrik ik, waar is Nils??? Het is helemaal stil in ons huis dus ik hoor niemand. Ik stap uit mijn bed en loop snel naar Sara toe. Ik klop op haar deur. WAT??, vraagt Sara met een beetje een slecht humeur. Ik doe de deur open en zie tot mijn verbazing ook Rein daar niet liggen. Sara??, vraag ik. Watte!! Waar is Rein?!, roept ze. Dat weet ik ook niet en Nils is ook al niet meer bij mij, ik weet niet meer waar ze zijn, antwoord ik op haar vraag. Ik loop naar Noey en Sara loopt naar Mellanie. Als ik bij Noey haar slaapkamer aankom en de deur open doe, schrik ik. Noey ligt gewoon te slapen maar Daan ligt ook niet bij haar. Wat is hier aan de hand vraag ik mezelf af. Ik maak Noey snel wakker. Als ze wakker is en hoort dat de andere jongens er niet zijn schrikt ze ook. Ze stapt snel uit bed en we lopen met grote en snelle passen naar de kamer van Mellanie. Als we bij haar aankomen treffen we Mellanie daar huilend aan. We gaan op haar bed zitten en troosten haar.  We moeten toch wel iets vinden, waardoor we weten waar ze zijn, vraagt Sara. Ik knik en zeg: ik ga wel even zoeken. Blijven jullie maar hier. Ze knikken naar mij en ik loop de kamer uit. Als ik in de woonkamer kom zie ik niks opvallend. Dan denk ik na. Staan de tassen nog bij iedereen. Ik ren naar mijn kamer. Geen tas van Nils. Dan ren ik naar de kamer van Noey ook geen tas van Daan, vervolgens ren ik naar de kamer van Sara waar ook geen tas staat van Rein en tot slot ren ik naar de kamer van Mellanie. Daar staat ook geen tas. Ze kijken me vragend aan. De tassen van de jongens staan ook niet meer in onze kamers, geef ik ze als antwoord terwijl ze me niks vroegen. Verder konden ze niks zeggen want ik liep al naar de keuken. MEIDEN!! HIER KOMEN, IK HEB IETS, schreeuwde ik naar de anderen. Ze kwamen snel de keuken binnen en zagen dat ik een brief gevonden had.

Beste Sara, Luna, Mellanie en Noey

Het spijt ons dat we weg zijn gegaan zonder iets te zeggen. We kregen ineens een telefoontje dat we onmiddellijk weg moesten. We wilden wel van jullie afscheid nemen maar het mocht niet. Voor iedereen hebben we op het nachtkastje een cadeautje neergezet. Ik weet niet of jullie die al ontdekt hadden. Het spijt ons als jullie in paniek zijn geraakt. We willen graag dat jullie om 13:00 voor de computer zitten zodat we even kunnen skypen. :)) xoxo

Veel liefs,

Daan, NIls, Owen en Rein

Ik leg de brief neer en kijk de anderen aan. We roepen tegelijkertijd: CADEAUTJESSS!  Okee, laten we èèn ding afspreken, begin ik. We pakken onze cadeautjes en gaan dan naar de woonkamer toe zodat we kunnen zien wat onze cadeautjes zijn. Iedereen zegt dat het goed is en ik loop naar mijn kamer. Na even rondkijken zie ik achter mijn wat hogere wekker een pakje liggen. Ik glimlach en loop naar de woonkamer. Ik zie de rest al zitten. Ik loop snel naar een stoel en ga zitten. We beginnen tegelijk met uitpakken.......

----------------------------------------------------------------

tjaa, kort hoofdstukje maar ik wil het spannend houden haha

Ik zal kijken wanneer ik weer ga updaten

byeeee