Chapter 5
Chorong’s POV
Nakarating na ako sa bahay .
Wala akong ganang kumain .
Hindi ako makapaniwala . .
Punyeta . .
Kinalimutan nya ako .
Unbelievable!
Haaayy . .
Dumiretso na ako sa kwarto . .
Ibinagsak ko ang bag ko sa gilid . .
At humiga ng kama .
“Luhan . . iniwan mo ako.” Sabi ko
Ugh!!!
Ang sakit mag-isip .
Nagpalit na ako ng damit .
Nang . .
Eunji Calling . .
Sinagot ko agad..
“What’s up?” sabi ko
“Alam mo ba kung nasaan si Luhan?” sabi nya
“Nasa bahay na nila.” Sabi ko
“Ah ganun ba? Ok , thanks , bye!” sabi nito
Call Ended . .
What was that?
Humiga na ako .
At natulog ..
Wala akong ganang kumain . .
Kinabukasan . .
*Green Stone Academy*
“Ok ka lang? Amputla mo!” sabi ni Eunji .
Nakatulala lang ako .
While si Eunji . .
Nakaupo sa tabi ko .
At si Suho?
Nasa harapan ko .
Parang inoobserbahan ang bawat galaw ng mga mata ko .
“Hindi ka nag almusal noh!” sabi ni Suho .
“Psh. Nag almusal ako noh!” sabi ko
“Takte! Wag ka ngang magsinungaling!” sabi nya
Nagbuntong hininga na lang ako .
Hindi talaga ako nag almusal .
Ugh!!!!!!!!!!
“Gusto mo , bilhan ka namin nang makakain?” sabi ni Eunji .
“Okay lang ako .” sabi ko
“Ang tigas ng ulo nito.” Sabi ni Suho .
“Halika na nga , bumili na tayo.” Sabi ni Eunji kay Suho .
At umalis na sila .
Yung dalawang yun . .
=____________________=
Mayamaya . .
“Choorrrooonggiiee!!!!!!” sabi nya mula sa likuran ko .
Lumingon naman ako .
At tiningnan sya. .
“Lu-ge.” Sabi ko
Tapos pumunta sya sa harapan ko .
BINABASA MO ANG
Diary Ng ChoHan : Take Two!!
FanfictionAno ba talaga ang mas mahalaga , ang KASALUKUYAN o ang NAKARAAN? (Part-Two) All Rights Reserved @ 2015