Hi! Readers. Thank you nga pala , sa sobrang raming support sa story na to'. Thank you sa walang sawang votes at comments. Thank you patience dahil minsan ang tagal kong mag update. Nakakalungkot mang isipin pero magtatapos na itong story na to'. Sana suportahan nyo to' , sa huling tatlong chapter ng kwentong ito. Salamat. At mahal na mahal ko kayo..
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 38
Chorong's POV
Kakarating ko lang sa hotel galing kasi akong magshopping na naman ng kung ano ano.
Nakatanggap naman ako ng isang tawag.
"Mula kay Hayoung?" sabi ko habang hawak hawak ang cellphone ko.
In-answer ko na yung call pero ibang tao ang sumagot.
"Hello?" sabi ko
"Chorong??? Ikaw ba yan?" sabi sa kabilang linya.
"Hoy! Sino to'? Bakit nasayo ang cellphone ni Hayoung? Kinidnap mo sya noh. Kidnapper ka - - -- "
Hanggang sa . .
"Si Sehun to'. Nasa hospital kami." Sabi nya
"Bakit?" sabi ko
"Nawalan na ng paningin si Hayoung!" sigaw nya
"Paano nangyari yun? Eh kakagaling ko pa lang sa kanila kahapon at wala namang mali sa kanya." Sabi ko
"Basta pumunta ka na dito noona!" sigaw nya.
Ibinaba ko na yung phone ko at kinuha yung coat ko.
Pagkababa ko sa ground floor diretso ako sa labas at nagtawag ng taxi.
"Sa Lady of Fatima Hospital tayo." Sabi ko sa driver.
Pagkadating ko...
Diretso ako sa pinagtatanungan ..
"May nakastay po bang Oh Hayoung?" sabi ko
"Sandali lang po." Sabi nya
Bilisan mo naman ate.
"Noona!" sigaw ni Sehun.
"Sige , Ate , wag na lang." sabi ko
Pumunta ako kaagad kay Sehun at . .
"Ano ba kasing nangyari?" sigaw ko
"Sinabi nya sa akin few days ago na mawawalan na daw sya ng paningin pero di ko naman alam na totoo yun." Sabi ni Sehun.
