Emerald | 𝐽𝑘

𝕥𝕙𝕚𝕣𝕥𝕪𝕗𝕚𝕧𝕖

𝑩𝒊𝒓 𝒉𝒂𝒇𝒕𝒂 𝒔𝒐𝒏𝒓𝒂...

𝐉𝐮𝐧𝐠𝐤𝐨𝐨𝐤'𝐮𝐧 𝐀𝐧𝐥𝐚𝐭𝛊𝐦𝛊𝐧𝐝𝐚𝐧

Uyuyamıyordum,yine...

Neredeyse iki kafta olacaktı ve biz hala birşey yapmıyorduk

Geçen hafta arada olan sinir krizlerim çoğalmış en az günde iki kez sinir krizi geçiriyor birşeyleri kırıp kendime geliyordum

Namjoon hyung planı bize anlatmış polislerden onay bekliyordu

Ama o onay gelene kadar ben daha da çileden çıkıyordum

Salona indiğimde koltukta oturan kızlara bakıp mutfağa gitmiştim

Kendime su alıp salona geldiğimde kendimi tekli koltuğa atıp camdan dışarı bakmıştım

Koluma değen elle kafamı kaldırmıştım

Sh: Jungkook git uyu şu haline bak

Ms: Evet bak Jin oppa, Jimin,Namjoon oppa, Yoongi oppa,Hoseok oppa hepsi burda git uyu gözlerinin altına bak,hasta olucaksın su ve çorbadan başka bişey de yemiyosun

"Onun orda ne çektiğini bilmiyorum belki yemek bile yiyemiyor,aklım onda yemek yemeyi düşünemem"

Sh: Haklısın ama Sejin seni böyle görmeyi istemezdi bari böyle düşünüp kendine biraz daha iyi bak

Jh: Jungkook gel sana birşeyler koyayım ye onları sonrada yat

Kafamı sallayıp kalkmıştım,mutfağa gidip masaya oturmuştum

Hoseok hyung önüme yemeği koyduğunda yemeğe bakmıştım

Aklıma bu masada yediğimiz yemekler geliyordu

Dayanamayıp ağlamaya başladığımda kafamı masaya koymuş hıçkırarak ağlıyordum

Jin: Jungkook sakinleş

Jin hyungun sarılmasıyla kafamı kaldırıp ona bakmıştım

O da dolu gözleriyle bana bakıyordu

"Ç-çok özledim hyung..."

~

00.00

Yg: Kızlar gidip uyuyun biz burdayız

Jimin'in göğsünde yarı uyur yarı uyanık bi şekilde yatan Min Seo kafasını kaldırmış bize bakıyordu

Jimin'in alnına kondurduğu öpücükle kalkıp iyi geceler demiş ve gitmişti

Sun Hi daha uykusunun olmadığını söylemiş ve kafamızı dağıtmaya çalışıyordu

Telefonu çaldığında Eun Mi'nin aradığını söylemişti

Görüntülü bir şekilde konuşuyorlardı

İkisininde suratından düşen bin parçaydı

Eun Mi telefonu bana vermesini isteyince telefonu elime almıştım

Em: J-jungkook

Kafamı yerden kaldırıp ekrana baktığımda ağlayan bi Eun Mi görmüştüm yanında da gözleri dolu dolu bi bana bi Eun Mi'ye bakan Tae hyung....

Em: Dayan... Bulucaksın,ben sana güveniyorum,hepimiz güveniyoruz

Herkes bana güveniyordu,ama ben...ben güvenmiyordum

Kafamı sallayıp telefonu Jin hyunga verdiğimde kafamı koltuğa dayamış pencereye çevirmiştim

Elimdeki kolyeye baktığımda yüzümde buruk bi gülümseme olmuştu