May 17,2021-OS

6 1 0
                                    

You are always to afraid on what the public could say to you. To afraid to be criticized, to be left alone. Kaya you try your best to get a low profile lang but always ended up being noticed parin.

One of my favorite ways to prevent myself feeling lonely is to not get too attacked to a person. Because i tell you, pag iniwan nila kayo, masakit. Napakasakit.

Isa lang yan sa mga rason bakit lumayo ako sa kanila. Lumayo ako sa magulang ko. Yung tipong kahit mag katabi lang kayo matulog, deep inside it felt like you are meters away from them. Sinanay ko sarili ko ang kamuhian ang pag hahug at pag kikiss. Kiss na friendly kiss lang ah. Para sakin kase, that is one way na sabihing malapit ka sa taong iyon. Sinanay ko yung sarili kong mag isa. Sinanay ko sarili kong wag masyadong kumausap sa kanila.

Pero sumobra na yata ako. I have been doind this since 3 years ago or maybe 4. At ngayon lang ako nagising. I would always feel out of place. Like i dont belong here. But i guess this is the result of being mentally away from them. Masakit. Masakit na makita silang tumatawa nag uusap usap, samantalang ikaw, nasa malayo lang. Pinag mamasdan sila. Pag sasali ka naman sa kanila, they would sometimes ignore you okaya naman kahit gusto mong sumali sa kanila, di ka masyadong relate sa pinag sasabi nila. Wala kang alam sa pinag sasabi nila.

Dahil don, nasanay akong kausapin sarili ko. Dati kinakausao ko lang sarili ko pag nasa cr dahil naron sa sobrang bored. Pero ngayon? Parang may kausap na ko everytime. Kausap na hindi yung creepy ok? Wag kayong kilabutan much inde ganon. Para bang legit na kinakausap mo lang sarili mo. At dahil dyan, nag hunga yan sa pag ooverthink ko sa maraming bagay.

Overthinking. Dati for fun lang yon. Ngayon ayoko na ng mga ganyan. Why? I would always overthink and always ended up wanting to cry. Para bang nag brebreak down ka? Ganon. Yung kahit simpleng bagay lang, basta nag overthink ka, di mo nalang mapapansin na naiiyak ka na pala.

Depression? Anxiety? Panick attacks? Wala akong alam dyan. Di ko nga alam baka isa na sa tatlo pala ang naranasan ko eh. Wala akong alam. Wala. Kahit ideya? Wala.

Visit a doctor? Masyado akong takot. Takot na baka isa sa tatlo na yon ay meron ako.

Names and events are all work of fiction. Walang totoo sa lahat ng toh.

Random ThoughtsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon