Düşman iki aile.
Birbirine düşman yetiştirilen, önceliği duyguları değil işleri olan iki genç.
İkisininde tek ve ortak amacı, intikam.
Ancak araya ismini koyamadıkları, hiç tatmadıkları bir duygu girerse tüm işler değişir.
Bu iki ruh eşinin...
Dinlemeniz tavsiye edilir:) İyi okumalaaar umarım beğenirsiniz...
Defne Yılmaz
Yine terastayım. Önümde yıldızlar, teleskobum. Elimde kitap ve kahve. Kucağımda kedim Vega.Romeo ve Juliet okuyorum yine. Bu kitap beni alıyor başka diyarlara götürüyor. Doğru, ben size kendimden bahsetmedim. Defne ben. Babamın tek kızıyım. Onun adı da Mehmet. Bildiğim her şeyi kitaplara ve babama borçluyum. Duyguları, aşkı kitaplardan öğrendim. Babam kendisi gibi acı çekmeyeyim diye hiç aşık olma fırsatı vermedi bana. Kedim Vega dışında da hiç arkadaşım yok. Vega Lyra takımyıldızının en parlak yıldızı. Ayrıca yaz mevsimin habercisi olan yaz üçgeninin de bir parçası, ismi buradan geliyor ela gözlü kedimin... Her neyse devam ediyorum. Neredeyse hiç dışarı çıkmadım. Yıllarca eğitim aldım. Büyük bir intikam için... Şimdi siz ne için eğitildiğimi, babamın neden böyle olduğunu, Annemin nerede olduğunu merak ediyorsunuzdur. Ben daha 5 yaşındayken... Annem babamla beni evde bırakıp alışverişe çıktı. Babam, annem hamile olduğu için çıkmasını istememişti aslında, hatırlıyorum. Her ne kadar küçük olsam da annemin suratını, belirgin karnını hatırlıyorum. Annem gittikten 10 dakika sonra telefon geldi babama. Babam mutlu bir şekilde açtığı telefonunu elinden düşürdü. Çok korktmuştum o an. Babamın beni kucağına alıp bi hışımla evden çıktığımızı hatırlıyorum. Gerisinde gözlerimi kapatmıştım. Büyüdüğümde babam anlattı devamını. Seri bir kadın katili... Annemi vurmuş. Karnından ve kalbinden. Babam o zamandan beri neredeyse her gün o adamı arıyor. Hayatını buna adadı. 25 yaşına geldim, hala arıyor. Bir çok kez elinden kaçırdı.Tabii seri katilin bu sırada da boş durmaması babamı ve beni daha çok çıldırtıyordu.
Babam eve sinirle giriş yaptı ben bunları düşünürken. Aşağı indim yavaşça. Ellerini yumruk yapmış, kapıyı çarpmıştı. Gözleri kıpkırmızıydı. Sinirli olduğunun göstergesiydi bu. Az çok ne olduğunu tahmin ediyordum aslında:
D: Baba, yine onu elinden kaçırdın değil mi?
M: Yapma Defne, yarama tuz basma. Kaçırdım, evet.
D: Sana beni de yanına al diyorum dinlemiyorsun. Yıllardır beni bunun için hazırlıyorsun zaten. Kimseye âşık olmayayım diye, sonra senin gibi acı çekerim diye dışarı çıkarmadın, evde eğitim aldım, okula gitmedim. Kitaplar, yıldızlar, Vega ve senden başka kimsem yok baba... Yapma böyle. Ben artık çıkayım ortaya. Bunca yıl mahrum kaldığım şeylere değsin en azından. Annemin intikamını almak benim de görevim
Dedim ve gözlerimi güven verircesine kırptım. Babamın gözlerinde o ışığı gördüm. İzin verecekti. Öyle de oldu:
M: Tamam Defne Hanım. Sen kazandın. Yarın benimle geliyorsun. Ama ekstra dikkatli olacağız. Karşımızda hem seri katil, hem de Kılıç ailesi var. Ve katili yakalayana kadar dışarıdaki ismin Gece güzel kızım.Tam istediğin gibi. Dışarıda kesinlikle gerçek ismini kullanmayacaksın. Anlaştık mı? Hazır mısın?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
