The depths of the Mafia (Στα άδυτα της Μαφίας)

Κεφάλαιο 4

Σε κάποια φάση ένοιωθα ότι γυρνούσε όλο το μαγαζί, μέχρι που όλα μαύρισαν...

***

Άρχισα σιγά σιγά να ανοίγω τα μάτια μου, ανασηκώθηκα και κάθισα οκάδων πάνω στο κρεβάτι. Έτριψα τα μάτια μου και τοποθέτησα το κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια μου. Ο πονοκέφαλος με πέθαινε κάνοντας τα πάντα να βουίζουν.

Μα καλά πόσο ήπια;

Και πως ήρθα στο δωμάτιό μ-

ΩΠΑ ΚΑΤΣΕ

Αυτό σιγουρά δεν είναι το δωμάτιο μου.

Κοιτούσα γύρω γύρω και επεξεργαζόμουν, μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια. O χώρος, μου ήταν άγνωστος. Ήταν ένα τεράστιο δωμάτιο με σκούρες αποχρώσεις με εντυπωσιακούς συνδυασμούς. Οι τοίχοι ήταν ένα σκούρο γκρι, όλα τα έπιπλα και η πόρτα ήταν άσπρα ενώ η κουρτίνα και τα σεντόνια ήταν μαύρα. Απέναντι από το κρεβάτι υπήρχε ένα ψηφιακό τζάκι και από πάνω μια τεράστια τηλεόραση. Στην δεξιά πλευρά τους υπήρχε μια πόρτα και δίπλα από εκείνη άλλη μια. Στα αριστερά του κρεβατιού ήταν ένα μικρό διαδρομάκι που στο τέλος του υπήρχε μια πόρτα λίγο μεγαλύτερη από τις άλλες δυο. Αριστερά και δεξιά από το κρεβάτι υπήρχαν δυο άσπρα κομοδίνα. Στην δεξιά μεριά του δωματίου υπήρχε μια μπαλκονόπορτα σχετικά μεγάλή, η οποία καλυβόταν από την μαύρη κουρτίνα. Δίπλα ακριβώς υπήρχε μια λευκή βιβλιοθήκη στολισμένη με διάφορα διακοσμητικά και κάτι βιβλία τα οποία δεν θύμιζαν ελληνικά. Κοίταξα αυθαίρετα απέναντι από το κρεβάτι χαζεύοντας το ψηφιακό τζάκι και πρόσεξα ότι στα αριστερά του υπήρχε ένας μαύρος καναπές και πάνω του ήταν ακουμπημένο το φόρεμα μου και τα παπούτσια μου. Αυτόματα κοίταξα να δω τι φοράω. Φορούσα μια ανδρική κοντομάνικη μπλούζα που μου έφτανε ως τα γόνατα. Σηκώθηκα και κινήθηκα προς το μικρό διαδρομάκι που υπήρχε στο δωμάτιο. Όταν έφτασα μπροστά από την πόρτα την άνοιξα και βρέθηκα σε ένα πελώριο διάδρομο που ήταν στολισμένους αριστερά και δεξιά με κάδρα. Υπήρχαν φυτά και λεπτομέρειες χρυσού στα κάδρα άλλα και στις σκαλιστές λευκές κολώνες που διακοσμούσαν όλο τον διάδρομο. Όσο προχωρούσα άκουγα όλο και από πιο κοντά συζητήσεις.

Έφτασα μπροστά από μια τεράστια σε μέγεθος σκάλα από μάρμαρο και με χρυσά κάγκελα.

Κατέβηκα βιαστικά την σκάλα και πλησίασα προς ένα τεράστιο χώρο που ήταν πολύ φωτεινό, το οποίο αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήταν το σαλόνι. Είδα την Άννα να κάθετε σε μια πολυθρόνα, αργότερα είδα τον Σπύρο, τον Ντάνιελ, τον Μπρούνο, τον Γαβριήλ και τον Κάρολο να κάθονται αναπαυτικά σε ένα μεγάλο καναπέ. Από τι φαίνεται κατάλαβαν την παρουσία μου στον χώρο και γύρισαν όλοι προς την μεριά που στεκόμουν.