The depths of the Mafia (Στα άδυτα της Μαφίας)

Κεφάλαιο 11

Την ευχαρίστησα και έφυγε πριν προλάβω να μπω στο αυτοκίνητο, κάποιος με φώναξε.

-Ιζαμπέλα..,

Γύρισα και κοίταξα...

~~~~

*ΘΑ ΒΆΛΕΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΠΙΟ ΚΆΤΩ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ*

~~~~

Ο Alexandro ερχόταν προς το μέρος μας.

Στάθηκε μπροστά από εμένα και το αυτοκίνητο.

-Guiderò io, tu sei libero(Θα οδηγήσω εγώ, είσαι ελεύθερος), είπε με αυστηρότητα.

Μπορώ να πω ότι το ύφος του με τρόμαξε..

Ξαφνικά εκεί που δεν το περίμενα, ανοίγει η πόρτα του οδηγού και βγαίνει ένας κουστουμαρισμένος άνδρας με έντονα χαρακτηριστικά.

Αφού χαιρέτισε τον  Alexandro και  εξαφανίστηκε.

Ουαου πρέπει να τον φοβούνται πολύ..

-Μπες μέσα, είπε χωρίς πολλά πολλά.

Άνοιξα την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου για να κάτσω με τον μικρό, αλλά προτού προλάβω να μπω μου μίλησε.

-Μπροστά κάθεσαι μαζί μου, είπε και κάθισε  στην θέση του οδηγού, βάζοντας μπροστά την μηχανή του αυτοκινήτου.

Χωρίς να μου δίνει πολλά περιθώρια με αυτή του την κίνηση, μπήκα και κάθισα δίπλα του στη θέση του συνοδηγού. 

Πήγα να τραβήξω την ζώνη για να την φορέσω όμως είχε κολλήσει, την τραβούσα μέχρι που ένα χέρι εμφανίστηκε, ακούμπησε και έσφιξε το δικό μου πάνω στη ζώνη και την τράβηξε απαλά.

Η ζώνη άρχισε να ξευτελίσετε όπως θα έπρεπε να κάνει από την πρώτη μου προσπάθεια.

Aφού μου κούμπωσε την ζώνη, τότε σήκωσα το  βλέμμα μου και τον κοίταξα.

Ένα είχα να πω..

ΛΆΘΟΣ ΠΟΛΥ ΛΆΘΟΣ ΚΊΝΗΣΗ! 

Τα πρόσωπα μας, η καλύτερα να χείλια μας απείχαν απειροελάχιστα εκατοστά.

Η ανάσα του αντηχούσε στο πρόσωπο μου και η δικιά μου αντίστοιχα στο δικό μου.

Κοιτούσα για ακόμα μια φορά τα μάτια του, και εκείνος τα δικά μου. 

Ήταν σαν να πάλευαν και να  μιλούσαν ταυτόχρονα.

Τα μάτια του κοίταξαν τα χείλη μου και το ίδιο έκανα και εγώ. 

Πήγε να κουνηθεί και τα χείλη μας ίσα ίσα άγγιξαν. 

-Papà non ce ne andremo;(μπαμπά δεν θα φύγουμε), ρώτησε ο μικρός από πίσω.