တမ့္ မိုးေလးကို နမ္းၿပီးကတည္းကစကားမေျပာရဲေပ မိုးေလးကလည္းထိုအေၾကာင္း တစ္ခြန္းမွအဟမခံေပ
"မိုးေလး ညေနစာသြားစားရေအာင္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့သူေ႒း ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔အိမ္ေစာျပန္ရမွာမလို႔ခြင့္ျပဳပါအံုး"
"မိုးေလး "
"ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်"
"ဟိုေလ"
"သူေ႒းေျပာစရာမ႐ွိရင္ ျပန္ေတာ့မယ္ခင္ဗ်"
တမ့္ မိုးသဲ ကိုဘယ္လိုစေတာင္းျပန္ရမည္မသိ
မိုးေလးကလည္း အရင္လိုျပန္မေျပာဘဲၿငိမ္ခံေနသည္
ၾကာရင္တမ့္မေနတတ္ေပ
ေမးရင္ေျဖေသာ္လည္း အလုပ္႐ွင္နဲ႔အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးျဖစ္ေနသည္
"မိုးေလး ကိုယ္နဲ႔အိမ္လိုက္ခဲ့အံုး အလုပ္ကိစၥက်န္ေသးတယ္"
"ညေနအလုပ္ဆင္းခ်ိန္ ဘာအလုပ္လည္းမသိဘူး"
"ကိုယ္ မိုးေလးကိုခိုင္္းမယ့္စာရြက္စာတမ္းေတြ အိမ္မွာမလို႔လိုက္ယူလွည့္အံုး"
"က်ေနာ္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ဘဲလိုက္္ခဲ့မယ္ေလ"
"မရဘူးကားနဲ႔လိုက္ခဲ့အခ်ိန္ၾကာလို႔"
မိုးသဲ လည္းျငင္းမေနေတာ့ဘဲလိုက္လာခဲ့သည္ ကားေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္ သားစကားမေျပာၾက ရာသီဥတုက လည္းကိုယ့္လက္မွာမ႐ွိအံု႔မဲေနသည္
အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ခ်င္ေနတာသာသိေတာ့သည္
"မိုးေလးထိုင္အံုး"
"ရပါတယ္ စာရြက္စာတမ္းေတြယူၿပီးျပန္ေတာ့မယ္"
ထိုအခ်ိန္ မိုးေတြသည္းႀကီးမည္းႀကီးရြာလာေတာ့သည္
"ဂ်ိမ္း!"
"အေမ့"
"မိုးသဲ႐ုတ္တရက္ မိုးၿခိမ္းသံေၾကာင့္လန္႔ၿပီးဖက္မိသြားသည္
မီးကလည္းပ်က္သြားတာေၾကာင့္ မိုးသဲ ေၾကာက္ၿပီးမလြတ္ရဲေပ
"မိုးေလးေၾကာက္ေနတာလား ကိုယ္မီးအိမ္ယူလိုက္မယ္ ခနေနအံုး"
"က်ေနာ္ပါလိုက္ခဲ့မယ္ေလ"
"မိုးေလး ခလုတ္ေတြတိုက္မိကုန္မွာေပါ့ ခနေလးတင္"
