Broken Hearted Girl

Chapter Four - Past

Past

Stephanie

"Wait, you know each other? Steph, you know him?" Mom questioned.

Nginitian lang naman ni Tristan si Mommy at tumango. "Yes tita. She is my ex-girlfriend." Walang kagatol- gatol na sagot ni Tristan.

Oo, 'ex' ko si Tristan. Nagkakilala kami noong 1st year highschool ako. Unang kita ko palang sa kanya, nagwapuhan na ako. Matangkad, chinito, maputi, nagbabasketball, mayaman. Ilang positibong salita lang yan para maidescribe si Tristan. He is 2 years older than me. So bale, 3rd year na sya.

Until one day, he asked me watch his basketball team play for the finals. It happened when I was in 2nd year. Ang last year nya bilang varsity at bilang isang highschool student.

At first, nagulat ako. Syempre. Ang maldi-maldita ko tapos hindi ko sya pinapansin pero parang nagiba ang ihip ng hangin at bigla nya akong imaya. At syempre, nagulat kasi nga diba, crush ko sya.

Pumayag naman ako.

Pagdating ko sa loob ng gym, ang ingay ingay sobrang ingay. May outsiders galing sa ibang school at meron ring mga schoolmates ko.

Sa totoo lang, first time kong manuod ng isang basketball game. Like duh,. And I never taught na ganto pala ito ka intense at exciting.

Until the end of fourth quarter came. Naghiyawan na lahat ng schoolmates ko. Our team won. At syempre para naman hindi magmukhang tanga, nakisali na rin ako sa palakpakan at hiyawan.

Awarding. Nabigyan ng 'MVP' award si Tristan. Nagspeech sya. Thank you daw sa lahat, sa teammates, sa coaches, kay Lord. At tumigin sya sa kin.

'And thank you sa isang napakahalagang tao dito na nagbigay ng inspirasyon sakin. Thank you, Stephanie Alea Perez. Thank you and I love you. Can I court you?" Yan. Yan ang mga katagang sinabi nya. Umoo naman ako. At nagtagal ang panliligaw nya ng anim na buwan. Syempre. Pa-hard to get.

3rd monthsary namin. I was going to surprise him sa gym. Nagdala ako ng gift ko sa kanya. Kasi sa dalawang naging monthsary namin, sya ang laging nagreregalo sa akin.

Pero hindi ko alam na ako pala ang masosorpresa.

Nakita ko sya at ang CLOSEST cheerleader friend ko. Naghahalikan.
Sobra akong wasak noon kaya sinabi ko sa sarili kong wag ng magmahal kahit kailan.

Sinabi ko sa sarili kong kahit kailan ay hindi na ako magpapauto kahit kanino.

At kahit ang mga taong pinagkakatiwalaan mo at kung sino pa ang higit na nakakakilala sayo ay pwede kang lokohin.

Akala ko noon, loving him was a sign to change. Akala ko meron na sa aking magmamahal nang tunay at hindi ako ipagpapalit sa kahit ano o kahit kanino. Ako yung first priority lagi. Na kahit sa anong bagay hindi ako ipagpapalit.

Ang 3 months na naging kami ni Tristan ay ang mga panahong masasabi kong masaya ako. Masasabi kong hindi ko makakalimutan. Pero kailangan ring kalimutan because I need to move on with my life. With or without him.

Kaya no wonder that I completely forgot his surname. Damn.

Pero sabi nga nila, hindi makukumpleto ang buhay kung puro saya at sweetness lang. Dapat din may twist. Pero yung binigay nya sa aking twist, kakaiba. Sa sobrang kakaiba gusto kong i-twist na lang ang leeg nya.
Sabi nila first love never dies. But for me, I am willing to do anything just to make my first love die.