Just a Simple Beat

Chapter 29 - Fading Beat

BENZON'S POV

Napa aga ang uwi namin ng Manila. Nasa hospital kami ngayon at sakasalukuyan paring walang malay si Karinah. She might looked so strong but she's not. Masyado syang brittle at masyado siyang emotional.

Karinah was diagnose of a Heart Cancer stage 2. 10 years old pa lang kami nung napaman namin ang kalagayan niya. Nalaman lang namin yon noong inatake siya. She fainted. Nagpa heart transplant sila tita. Naging successful. Pero ang sabi ng doctor, pwedeng bumalik. Kaya from that day, inalagaan na namin si Karinah.

Ang pag kakaiba lang, those times, masaya kami. Ngayon, nasasaktan siya. Umiiyak. We never thought na babalik yon. And up until now, I am hoping na sana hindi mangyari yon.

"I called mom and dad kanina. Pauwi na sila." kuya erin butted in.

"Who's woth Miss Anderson?" Biglang labas ng doktor. Sabay sabay kaming napalapit sa kanya.

"Kumusta po siya?!" - Halatang nag aalala na si Che.

"She's fine. For now." sabi ng Doktor.

"Anong ibig mong sabihin?!" - kuya erin

"Mr. Anderson. Your sister's heart is fragile. Ypu all know that. Isang pagkakamali lang alam niyong pwedeng ikasama niya yon. Gumagawa pa din kami ng test. tinitingnan namin kung bumalik ba o hindi. Pero sa mgayon, let's hope na negative ang result. She's in the private room already. Pwede niyo na siyang puntahan. I'll update you as soon as the tests are ok."

"Thanks doc!" - sabi ni kuya erin

Nakahinga kami. Ako. Malaman lang na ok na siya. Ok na ko.

Pumunta na kami sa room niya. Tulog pa siya.

"Bibili lang kami ng makakain." - Bam

"Sama na ako." - Sarah

"Tatawag lang ako samin. Mag papa alam lang ako na di ako uuwi." - Che.

"Tawagan mo na din si Mommy Che. - Joanna

"Sige." - Che

Pagkalabas nila, ako, si kuya erin saka si Joanna na lang ang nandito.

"Happy birthday Princess." Mahinang bati ni kuya erin. Tahimik lang kami ni Jo.

"Wake up okay. Mag cecelebrate pa tayo eh! Please! Wake up already!"

Naiiyak niya pang sabi.

"I..I ca..n't watch th..is!" naluluhang sabi ni Jo. Sabay labas na din ng kwarto.

I know natatakot sila. Ako din. I am afraid of what will happen. Magiging ok kaya siya?!

Umiiyak na si Kuya. Silently, pero kamdam ko. Rinig ko.

"Pahinga ka na muna kuya. Ako na muna dito."

Nag pahid ng luha si Kuya erin then he managed to sit on the couch.

Lumapit ako kay Karinah. Near enough for him to hear me out.

"Pag gumising ka, bibigyan kita ng maraming donut saka ice cream saka pizza. Mag huhunting tayo ng shooting stars at babalik tayo sa Caramoan o kahit saan mo gusto. Just please Kari, don't let your heart beat fade! Magmamahal ka ulit. Pangako.!"

I kissed her forhead. Held her hand. And before I closed my eyes I managed to say the word "AKO NA LANG" kahit hindi ko alam kung narinig niya.

----

kinabukasan...

KARINAH'S POV

Nagising ako na puro puti ang nasa paligid ko. Nakita ko si Kuya Erin na tulog sa couch. Ang girls tulog din sa kabilang bed. At si Benzon, na nasa tabi ko. Napangiti ako ng mapait. Nanaginip ako, sabi niya, sana siya na lang. Sana nga Benzon. Sana nga.