#လာျခင္းေကာင္းေသာေန့ရက္မ်ားဆီသို႔
မိုးဦးက်ၿပီမို႔ တစ္ၿဖိဳက္ႏွစ္ၿဖိဳက္ရြာသြန္းေနသည့္ မိုးစက္မ်ားက ေျမျပင္ေပၚဝယ္ စုစုေထြးေထြးရိွေနသည့္ သူတို႔အတြက္ အကာအကြယ္မဲ့ေစ၏။
တစ္မနက္လံုး တစ္ေန့လည္လံုး တစ္ညေနလံုး ထြက္ေျပးခဲ့ရ၍ ေျခေထာက္တို႔လည္းတုန္ယင္ေနခဲ့ၿပီ။ ဆာေလာင္ေနသည့္ဗိုက္ေၾကာင့္ ပါလာသည့္အစားအစာမ်ားက မေလာက္ငွ။
ရုတ္တရက္က်လာသည့္ မိုးေပါက္မ်ားေၾကာင့္ သစ္ပင္အႀကီးမ်ားေအာက္ ဝင္ပုန္းရျပန္သည္။ မ်ားမ်ားစားစားမဟုတ္ေသာ္ျငား သူတို႔ကိုေတာ့ စိုရႊဲေစတုန္း။
ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သည္မွမဟုတ္ပဲေလ။ မိုးကာဖို႔ ပါမလာတာ အဆန္းမွမဟုတ္ေတာ့တာ။
" ေရာ့ ဒါေလးစားထား "
အနားေရာက္လာသည့္ အစ္မႀကီးထံမွ လွမ္းေပးလာသည့္ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုး။ အေမ့ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မယူဖို႔ေျပာေန၏။ ဟုတ္သည္ေလ။ အစ္မႀကီးလည္း ဗိုက္ဆာေနပါလိမ့္မည္။
" မစားဘူး .. နင္ပဲစား "
" ေဟး တို႔က ဝတယ္ကြ... တို႔မွာမုန္႔ေတြပါေသးတယ္ "
ထိုအစ္မႀကီးကို သူတို႔မျမင္ဖူးခဲ့ေပ။ သူတို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ရြာကကိုယ္ ထေျပးလာခဲ့ရသည္မို႔ ထိုအစ္မႀကီးကို မသိျခင္းမွာ သူတို႔အတြက္ ထူးေထြမဟုတ္။
" အေမ မနက္က်ရင္ ငါတို႔ ထမင္းစားရမွာလား "
" ရမယ္ .. "
အေမက တိုျပတ္ျပတ္ေျပာကာ အငယ္ဆံုးကေလးအား ႏို႔တိုက္လ်က္ ၿငိမ္ေနျပန္သည္။
အေဖလား။ အေဖကေတာ့ မရိွေတာ့။ မေန့ကထိ သူတို႔လက္ကိုဆြဲကာေရ႔ွဆံုးမွေျပးေနခဲ့သည့္ အေဖက ဒီေန့ေတာ့ သူတို႔နားမွာမရိွခဲ့ေတာ့ၿပီ။
မ်က္လံုးတို႔မပိတ္ႏိုင္ပဲ သူတို႔လက္ကို လႊတ္ကာ ေမွာက္ရက္လဲက်သြားခဲ့သည့္ အေဖ့ကို သူကမသိပဲ အေဖ မအိပ္နဲ႔၊ ထေလ ဟု ေျပာခဲ့မိေသးသည္။
အေမက ကေလးငယ္ေလးႏွင့္ေျပးေနသည္မို႔ တစ္ေယာက္တည္းကြဲထြက္ေနသည့္သူ႔ကို ထိုအစ္မႀကီးက ဆြဲေခၚလာခဲ့ျခင္း။
YOU ARE READING
Spring Revolution One Shots
Non-FictionI just want to upload here my works from facebook. Enjoy!!!
