'Als ik me voorbeeldig gedraag, mag ik misschien blijven' 'Hij stuurt me toch wel naar dat weeshuis, hij wil geen lastig kind' 'Of hij wil wel een kind maar niet mij' Skip zuchtte. Waarom piekerde hij zo hard dat zijn hoofd pijn deed? Het leek wel of er allemaal kwade rottweilers in zijn hoofd zaten te stampen. Vechtend om een klein stukje vlees, tot de dood erop volgt. Ik denk dat ik Jake wel mag het lijkt of hij om mij geeft, maar dat masker hebben ze allemaal voor zich ondertussen..- Skip maakte zich boos om een herinnering van lang geleden.
1980, Skip was toen 3jaar oud. Hij was jarig maar iedereen was het vergeten, toen hij de mensen herinnerde aan zijn verjaardag zeiden ze onbeschaamd "gefeliciteerd" "natuurlijk wist ik wel dat je jarig was " de meeste mensen herinneren hun 3de jaar niet maar Skip wel..-
Skip's tweede stem in zijn hoofd leek zijn gedachte te kunnen besturen, de dwingende stem overheerste zijn kleine stem. 'Nee! stop!' Met zijn handen op zijn oren gedrukt, hoopte hij de hele wereld van zich af te sluiten. Zoals elke morgen klopte Jake op deur om hem daarna open te doen, kijkend naar een slapende Skip. Nu bestormde hij de deur zowat, om daarna op Skip's bed neer te ploffen, en hem te omhelzen. Skip zat in kleermakers zit, met zijn handen tegen zijn oren, zijn ogen dichtgeknepen. Skip keek naar Jake op, wist niet wat hij moest voelen, vertrouwde hij hem wel. 'Skip wat is er toch jongen?' De blauwe ogen van Skip werd afgeschermd door zijn ooglid, nee-knikkend liet hij Jake achter om plaats te nemen aan de ontbijt tafel, in stilte.
‘Kan ik je echt niet helpen?’ vroeg Jake, spelend met zijn beroemde yoghurt lepel in zijn hand. Beroemd vanwege het malle clowntje dat helemaal boven aan de liep zit.
'afcourse' riep Skip en hij kleedde zich om, om naar school te gaan, terwijl Jake Skip verbeterde door vanaf de onderkant van de trap ’Ofcourse’ riep. Al snel volgde Jake Skip de trap op, die hem een halt toe riep toen hij zijn shirt uit wou doen. De deur viel in het slot waardoor Jake werd buitengesloten. Niet wetend dat achter die deur, de littekens van Skip zichtbaar waren, zichtbaarder dan ooit.
Jake had hem eindelijk ingeschreven onder veel protest van Skip. Skip had niks met school en school had niks met Skip, maar hij moest het proberen voor Jake "Als je het niet probeert probeer ik het ook niet met jou" Dat waren Jakes eerste strenge woorden, en dat was Skip niet ontgaan. Hij sleepte zichzelf bijeen om het 'te proberen'. Skip zorgde ervoor dat hij niet in de narigheid kwam, En dat lukte best, de eerste week was vlekkeloos verlopen Jake had Skip zelfs geholpen met zijn huiswerk ondanks Skip dat weigerde "hulp vragen is zwak zijn" zei Skip nors. Jake had al veel van zulke zinnen opgevangen, zoekend naar wat een aanwijzing zou kunnen zijn over zijn verleden, die hij angstvallig verzweeg. Jake betreurde zijn theorie die hij had gemaakt op basis van alle informatie die hij stiekem had verzameld. Want wat Skip echter niet wist was dat hij praatte in zijn slaap, dan doen sommige mensen heel onduidelijk maar bij Skip was het zo klaar als een klontje.
'ik kan er niks aan doen echt waar papa ! ik deed het niet expres ! ik heb geleerd echt waar geloof me !' waarnaar de stilte de kamer vulde.
Jake aaide de jongen dan over zijn bol, Jake meende soms tranen te zien op zijn gezicht als hij zo praatte in zijn slaap, Maar het was te donker, alleen als het maanlicht op zijn gezicht scheen kon je de schaduw van die paar tranen zien.
Jake liet het overigens niet merken dat hij veel over Skip dacht te weten. Misschien zou dat hem kwetsen en boos maken, en hij wou alleen dat Skip gelukkig werd, dus hij hield zijn mond dicht. Maar toch hield hij zijn gezicht niet altijd zo in plooi, als er iets op Tv was over kindermishandeling of iets anders dat leek op wat Skip soms zei in zijn slaap zapte hij weg, of keek hij angstig naar Skip. Skip lachte er alleen maar om en zei dan "is het te eng voor je?" of, "iets op je geweten ?" maar Jake zweeg dan, liep weg en keek in de spiegel. Daar zag hij een achtentwintig jarige man, groene ogen en een modieus bruin harige kapsel. Zijn ogen echter stonden droevig, een traan baande zich een weg door de bruine stoppeltjes. hij besloot zich te scheren.
