dear diary

8

"Jaemin'le küstünüz mü?"

Annesi kesme tahtasına koyduğu domatesi keserken Cherry'le sohbet ediyordu. Uzun zamandır böyle sohbetleri olmamıştı bu yüzden merak ettiği şeyleri sorarak bu fırsatı kaçırmayacaktı. Cherry sandalyeye otururken duyduğu soruyla güldü.

"Ya ne küsmesi anne?" Aklına gelenlerle gülüşü yavaş yavaş solarken yaklaşık iki haftadır Jaemin'le tek kelime konuşmadığını hatırlamıştı. Genelde ikisinden biri, özellikle Jaemin, dayanamaz arar ve barışırdı.

Bu sefer ikisinin de inadı tutmuştu ama garip olan ondan ayrı kaldıkça Cherry'nin daha önce inceden hissettiği duygularının iyice açığa çıkmasıydı. Onunla konuşmamak kendisini cidden üzdüğü gibi onunla ilgili her şeyi de özlüyordu. Normalde hiç küsmedikleri için annesine düşünmeden bu tepkiyi vermesi doğaldı.

"Her gün bir yerde olurdunuz genelde. Bir haftadır lafını ettiğini görmedim." 

 Cherry'nin gözleri dolarken annesinin arkasının dönük olmasına şükretti. Gerçekten normalde Jaemin'in dibinden ayrılmazdı ve şimdi de çok özlüyordu. Olanlar gerçekten kendi suçu muydu ya da ortada bir suç var mıydı emin değildi. Jaemin açık açık değiştiğini söylemişti ama Cherry anlamıyordu. Sadece iki kere basit randevulara çıkmasından değişmesini nasıl çıkarmıştı bilmiyordu.

Üstelik Jaemin'den ayrı kalma, Jaemin'in başkasına gitme düşüncesi onu içten içe öldürüyordu. Jaemin bir başkasını bu kadar önemsese veya bir başkasıyla bu kadar yakın olsa muhtemelen Cherry bunu kaldıramazdı. Bunları düşünürken gözyaşları kendiliğinden akmaya başlamıştı.

Annesi olanları kabaca tahmin ettiğinden çok tepki göstermemiş yavaşça ona sarılmıştı. Birinden şefkat görmenin hüznüyle Cherry kendini tutmayı bırakmış ve tamamen ağlamaya başlamıştı. Jaemin'le aralarını düzeltmeliydi çünkü böyle yaşayamazdı.

Özellikle de Jung Hara bunu fırsat bilip Jaemin'e yaklaşıyorken. O kızla ilgili hiç güzel hisleri yoktu ve Jaemin'i üzmesinden deli gibi korkuyordu. Kendisiyle barışmayacaksa bile buna değer biriyle olmalıydı. Bu kişi Jung Hara kesinlikle değildi. Olmamalıydı.