your power,, taekook

no wonder why you didn't ask

Masa resmen donatılmıştı. Jungkook şaşkınlıkla baktı. "Sadece..."
"...sadece sandviç söyleyeceğinizi düşünüyordum." Taehyung tatlı ve şefkatli bir ifadeyle baktı. "Hiçbir şey yememişsin, ayrıca sen bana şarkı söyleyeceksin. Bunun bir karşılığı olmalı değil mi?" Jungkook hem sevindi hem üzüldü. "Neden yüzünü astın şimdi?" dedi Taehyung. "Yoksa yanlış bir şey mi yaptım? Seni kırdım mı?"

"Bunların hepsini ben size şarkı söyleyeceğim için mi yapıyorsunuz yani? Bakın Bayım benimle vakit geçirmek istemiyorsanız söyleyin. Bunu anlayışla karşılayabilirim." Jungkook tek bir nefeste cümlelerini sıralamış ve susmak bilmemişti. Korkmuştu. Çok korkmuştu.
Onun tarafından beğenilmemekten. Bu sebeple kalbi hızlı atmaya başlamıştı ve ufak bir stres dalgası vücudunu ele geçirmişti. Taehyung duyduğu lafları Jungkook'un aksine yavaş bir şekilde sindirdikten sonra konuşabildi. "Hayır elbette onun için yapmıyorum. Seninle vakit geçirmek düşündüğümden daha güzel. Ve artık lütfen yemeğini ye. Birazdan yanımda bayılacaksın diye korkuyorum." Jungkook ikna olmuştu. Çünkü Taehyung cümlelerini sıralarken gözleri parlamıştı. Ve o parıltı Jungkook'u ikna etmişti. Yemeklerini yemeye başladılar. Arada ufak tefek konuştular. Bazen Jungkook'un sesli kahkahaları masayı donattı Taehyung'un güzel bakışları üzerindeyken.
Ve en sonunda kalktılar. Ne yapacağını, nasıl oturacağını, ne söyleyeceğini bilmiyordu sanki Jeon.

"Sakin olamaz mısın? Neden bu kadar heyecanlandın?" İkisi de arabanın ön kısmına yaşlanmış uçurum kenarından manzaraya bakıyorlardı. "Bilmiyorum daha önce bestelediğim şeyleri kimseye açmadım. Ayrıca sesim güzel mi değil mi onu bile bilmiyorum."
Taehyung rahatlatıcı bir gülüş verdi. "Şaka yapmıştım tamam söylemek zorunda değilsin. Sonuçta bugün seninle oldukça eğlendim."

"O zaman artık dönüyor muyuz?" diye sordu Jungkook. Üzülmüş ve birazcık yorulmuş hissediyordu. "Sanırım dönüyoruz." İkiside arabaya bindiler. "Ben eve gidene kadar uyuyabilir miyim Bay Kim?"

"Tabii uyuyabilirsin. Yolumuz uzun." Bu son duyduklarıydı Jeon'un. Uyku onu alıp götürmeden önce son duyduklarıydı.