𝘌𝘴𝘵𝘳𝘦𝘭𝘭𝘢𝘴 | AyRaz

2•İlk Oyun

Sabah herkes erken uyanmıştı.
Poyraz ile gece uzun uzun oturmuştuk.
Hava epey soğuyunca kalkmak zorunda kaldık.
O yorgunlukla hemen uyumuştum.
Barakanın önünden gelen konuşma sesleri ile gözümü açtım.Uykumu aldığım için baraka da pek fazla beklemeden yanlarına gittim.
Poyraz dışında herkes barakanın önünde oturmuş sohbet ediyordu.
Yanlarına geçerken baraka doğru baktım.
Hala uyuyordu.Genelde ilk kalkanlardan biri olurdu.
Herkes uyanmışken onun uyanmaması şaşırtmıştı.
"Günaydınlar."
Yeni takımımı gerçekten çok sevmiştim.
Bu sesime bile yansımıştı.
Günaydınlar derken sesim o kadar neşeli çıkmıştı ki buna ben bile şaşırdım.
Sergen ayağa kalkıp yanıma geldi.
"Günaydıın uykucu bir an hiç uyanmayacaksın sandık."
Saçlarımı karıştırıp kısa fakat sıkı bir şekilde sarıldı.
Bu yeni takım sarılması gibiydi.
Sergen gerçekten çok iyi bir insandı.
Ardından Merve yanıma geldi.
"Günaydın canım."
Merve'ye de içten bir şekilde sarıldım.
Güzel bir takım olmuştuk.
Herkes yerine oturduktan sonra sohbete devam ettik.
"Bana laf ediyorsunuz ama Poyraz'a bakın. Uyanmadı hala."
Dora kafasını Poyraz'a çevirip
"Cidden niye uyudu bu kadar hayret." diyince ayağa kalktım.
"Uykucu uyandırma operasyonuu."
Barakaya doğru ilerleyip yanına gelince durdum.
Birkaç defa Poyraz diye seslenmeme rağmen uyanmadı.
Omzundan tutup sallamaya başladım.
"Öldün mü Poyraz ?"
Yavaşça gözlerini açıp kısık sesle konuştu.
"Böyle mi uyandırılır insan."
"Ay kusura bakmayın Poyraz beycim."
"Omzum çürüdü."
"Öpeyim de geçsin."
Omzunu küçük bir şekilde öpüp geri çekildim.
Gülerek ayağa kalktı.
"Tamam geçti."
"İstediğim zaman döveyim o zaman sonra öperim geçer ?"
"Bayılma istersen Ayşecim."
"Tamam tamam, gel biraz oturalım oyuna gideceğiz."
Bizimkilerin yanına giderken Poyraz kolunu omzuma attı.
Ateşin önüne gelince yan yana oturduk.
Poyraz kolunu omzumdan çekmemişti.
Ben de başımı omzuna yasladım.
Kısa bir süre sohbete devam ettik.
Oyuna gitme vaktimiz gelmişti.

☘️
Oyuna gelmiştik.Seremoniye dizildik.
Gerçekten aç hissediyordum.
Gelecek yemek benim için çok önemliydi.
Acun bey takımlar ile konuşmaya başladığı zaman bana söz verdi.

Acun: "Evet Ayşe yeni takımından memnun musun ?"

"Gayet memnunum Acun bey.Olmak istediğim arkadaşlarımlayım. Sergen ve Merve hem performans olarak hem moral olarak bize çok iyi geldiler. Önümüzdeki oyunlar için çok heyecanlıyız."

Herkes tek tek konuşurken sıra ödülün açıklanmasına gelmişti.
Acun bey defalarca "açıyorum" dedikten sonra bir anda ödülü açtı.
Ödülü görür görmez tabiri caizse çığlık attım.
Aylardır yemek için öldüğüm yemek ile bakışıyordum.
Fırında makarna.
Yanımda duran Poyraz kolunu omzuma attı.
Gülerek bana bakıyordu. Çünkü Poyraz'a her fırsatta fırın makarnaya olan hasretimi anlatıyordum.
"Kazanacağız korkma." diyerek gülmeye devam etti.
O kadar büyük bir tepki vermiştim ki Acun bey sözü bana verdi.

Acun: "Ayşe cidden senin verdiğin bu tepkiyi normalde büyük ödüller, yatlar katlar için görüyoruz."

"Acun bey ben fırın makarna için ölecek bir insanım.Buraya geldiğimden beri bunu sayıklıyorum.Poyraz'a sorabilirsiniz."
dediğimde Poyraz kafasıyla onayladı.

"Cidden abi her akşam ne kadar özlediğini anlatıyor.Anlatırken ağlayacak diye korkuyorum." hepsini gülerek söylemişti.

Parkur zorlanacağım bir parkur değildi.
Atışlar ise duvar gibi bir şeye dizilmiş beş sembolü çekiçe benzer şey ile kırmaydı.

Takımların avantaja çıkacakları konuşması için bir dakika verildi.
"Ben çıkmak istiyorum." dediğim zaman Dora
"Bence Poyraz ve Ayşe çıksın. Hem parkurları hem atışları gayet iyi bu oyun için."