𝘌𝘴𝘵𝘳𝘦𝘭𝘭𝘢𝘴 | AyRaz

5• "Hayatım"

Adaya dönmüştük.Poyraz'dan hala haber yoktu.
Aklım fazlasıyla onda kalmıştı.
Canı acıyor muydu ?
Durumu çok mu ciddiydi bunları çok merak ediyordum.
Adaya döndüğümüzde hava çoktan kararmıştı.
Biraz ateş başında oturduktan sonra herkes barakasına yatmaya gitti.
Yatmadım çünkü biliyordum ki gözüme uyku girmeyecekti.
Her gece yaptığım gibi hamağa gittim.
Oturduktan sonra kendimi yavaş yavaş sallamaya başladım.
En son burada Poyraz ile oturmuş hatta onunla uyumuştum.
Düşünmemeye çalışsam bile son zamanlarda Poyraz'a karşı daha farklıydım.
Bunun anlamı neydi bilmiyorum ama onunla gerçekten mutlu olduğumu hissediyorum.
Onunla sohbet ettiğim zaman olduğum yerden ve zamandan uzaklaşmış hissediyordum ya da sarıldığımız zaman...
Poyraz benim için gerçekten çok değerli.

Saatler geçmiş ay yerini güneşe bırakmaya başlamıştı.
Uyumamıştım.Hatta uykum bile gelmemişti.
Sanırım sabah saat 5 civarı olmalıydı.
Hala hamakta oturmuş boş gözlerle etrafı izliyordum ki barakanın yakınından gelen seslerle o tarafa doğru döndüm.
Döndüğüm gibi kızlar barakasının önünde dikilen Poyraz ile karşılaştım.
"Poyraz !"
Hemen kafası bana döndü.Döner dönmez gülümsemişti.
Bana doğru geldiğinde hala ayakta dikiliyordum.
Onu bu saatte burada görmeyi planlamamıştım.
Hatta aklıma bile gelmemişti.
Tam yanıma geldiğinde kollarını açıp sarılmamı bekledi.
Bir saniye bile beklemeden tüm gücümle sımsıkı sarıldım.
Yüzümü boynuma gömüp bugüne kadar sarıldığım tüm zamanlardan daha sıkı...

"Beni çok korkuttun şapşal."
"Özür dilerim."
yüzünde üzgün bir ifade vardı.Dalga mı geçiyor diye anlamaya çalışırken cidden üzgün olduğunu gördüm.
"Poyraz kötü bir şey yok değil mi ? Bak bir şey olduysa söyle."
"Hayır hayır birkaç oyuna çıkmayacağım o kadar.Ciddi bir şey değil."
"O kadar üzgün durunca kötü bir şey oldu sandım.Ay bayılacağım senin yüzünden bugün Poyriş."
Bu dediğimle birlikte güldü.Beraber hamağa oturduk.
"Üzgünüm çünkü gerçekten çok korktuğunu gördüm.Seni üzdüğüm için üzgünüm."
"Poyraz saçmalama bu senin suçun mu ? Olabilir böyle şeyler. Fakat korkmadım dersem yalan olur."
"Neden o kadar korktun."
"Yani nasıl açıklayabilirim bunu bilmiyorum.Hem acı çektiğini görmek çok yaraladı hem de gideceğini düşünmek korkuttu beni."
"Yok bir yere gitmek.Beraber el ele finale gideceğiz daha.Seni yarı yolda bırakmam."
Kolunu omzuma atıp beni kendine çektiğinde önce saçlarımı öpüp sonra saçlarımı sevmeye başladı.
Bu an ikinci kez yaşanıyordu ve ben ikince kez aynı şeyleri hissediyordum.

"Bunu seviyorum."

☘️
Poyraz'ın sakatlığından bir hafta geçmişti.
Hatta Poyraz bugün ilk oyununa çıkacaktı.Bu bir hafta içinde Merve elenmişti.
Yaptığımız yanlış strateji yüzünden tek kız kalmıştım.Omuzlarıma büyük bir yük biniyordu.

"Ben senin bu sorumluluğun altından kalabileceğini düşünüyorum."

Takımca oturmuş oyundan önce konuşuyorduk.Tek kız kalmam hakkında herkes bir şeyler söylüyordu.
Dora'nın söyledikleri beni mutlu etmişti.
Takımım bana güveniyordu.

"Zaten yapamayacağın bir şey yok.İstediğin sürece her şeyi yaparsın her şeyi."
Poyraz'ın söylediklerinden sonra iyice sırıttım.

"Beni şımartıyorsunuz Poyraz bey.Dikkat edin su gelmesin bir yerlerden."

"Aman Ayşe'cim lütfen yok övmüyorum ben seni."

Her zaman olduğu gibi Poyraz ile birbirimize takılma rutinimizi gerçekleştirdikten sonra oyuna gitmek için hazırlandık.