𝘌𝘴𝘵𝘳𝘦𝘭𝘭𝘢𝘴 | AyRaz

•Özel Bölüm•

Survivor biteli tam bir sene olmuş şampiyonluğumun üzerinden bir sene geçmişti.
Koskoca altı ay boyunca çok zorlanmış binlerce kötü şeyle uğraşmıştım.
Bütün bu acılardan sonra yaşananları kupa ile taçlandırmak tüm yorgunluğumu bir gece içinde silmişti.
Survivor bittikten sonra çok şey değişmişti.
Survivor hepimizin hayatlarını etkilemişti.En basitinden orada öğrendiğimiz şeyler bizi her alanda her saniye bir şekilde etkiliyordu.
Survivor hayatlarımız ile alakalı değişiklikler de olmuştu.
Survivor zamanı çok yakın olduğum insanlarla görüşmemeye başlamıştım.
Açıkçası survivor beni her şekilde etkilemişti.
Fakat hayatımda yarattığı en büyük değişiklik Ayşe'ydi.
Survivor bana Ayşe'yi kazandırmıştı.

Seçmelerde çok iyi anlaştığım, adaya ilk geldiğimiz zaman sudan sebeplerden kavga ettiğim sonrasında bir anda çok bağlandığım Ayşe.
Survivor zamanı hissettiğim ama kendime özellikle "aşk adasına gelmedim" dedikten sonra yediremediğim duygular olmuştu.
Yarışırken bu duyguları bastırmak için hiçbir zaman bir çabam olmadı.
Fakat bu duygulara hiçbir zaman isimde koymadım.
Survivor bitip aylar geçtikten sonra hissetiğim şeylerin ne olduğunu fark ettim.
Bir anda arkadaşlarımın gazına gelip hislerimi Ayşe ile paylaştım.
Duygularıma karşılık beklemedim ya da bana ne der diye düşünmedim.
İçimden geldiği gibi davrandım.
Sonra ne oldu derseniz yaklaşık iki aydır beraberiz.
Mükemmel bir ilişkimiz var.
Her zaman nasılsak şimdide öyleyiz.
Değişen hiçbir şey olmadı.

                       🌟

Ayşe'nin yatağına sırtüstü yatmış tavanı izlerken düşüncelerimi aşağıdan seslenen Ayşe'nin sesi böldü.

"Poyriş hazırım ben çıkalım."

Bugün İdil ben ve Ayşe yemeğe gidecektik.Ayşe'yi almak için eve gelmiştim.Henüz hazır olmadığı için hazırlanana kadar yatağına yatıp onu beklemiştim.
Yataktan kalkmadan önce yüzümü yastığına gömüp derin bir nefes aldım.
Buram buram Ayşe kokuyordu.
Aşağıya indiğimde beyaz yazlık bir elbise giymiş Ayşe ile karşılaştım.
Peri gibi gözüküyordu.
Yanına yaklaştığımda saçlarına küçük bir öpücük kondurup kolumu omzuna attım.

"Hadi çıkalım bakalım."

Arabaya bindiğimiz gibi hemen radyo açtık.Bu rutin haline gelmişti.Her arabaya bindiğimizde ilk yaptığımız şey radyo açmak ve ilk çıkan şarkıya bugünün şarkısı demek oluyordu.

İdil'i almaya giderken yolda yarım saat kadar geçirdik.İdil'i arkadaşından alacaktık.
İdil'i gelmesi için arayacağım sırada Ayşe "ben gidip zili çalarım" dediği için telefonumu yerine koyup 'tamam' dercesine kafamı salladım.
Ayşe arabadan inip zile bastı ve açılmasını bekledi.
Çok kısa bir süre sonra İdil kapıyı açtığında sıkıca sarıldılar.
Sarılırken aynı zamanda Ayşe İdil'i yanaklarından uzun uzun öpüyordu.
Aralarındaki ilişkiyi gerçekten seviyordum.
İdil zaten Ayşe'yi sevdiğini iletişim ödüllerinde binlerce kez söylemişti.
Fakat tanışıp zaman geçirdikçe aralarında bambaşka bir bağ oldu.
İdil çantasını alıp arabaya bindiğinde oturduğu arka koltuktan yanağıma bir öpücük kondurdu.

Yol boyunca sohbet eden Ayşe ve İdil'i izledim, dinledim.
Onları böyle görmek beni tarif edemeyeceğim kadar mutlu ediyordu.

İdil'in önerdiği güzel manzaralı kafeye geldiğimizde arabayı park edip indik.
Ayşe'nin yanına iki adımda ulaşıp elini tutup yürümeye başlamıştım.
İdil arkamızdan geliyorken çıkan ses ile fotoğrafımızı çektiğini anladım.